Το ΒΕΑ απευθύνει έκκληση στην κυβέρνηση να διορθώσει την ασφυκτική κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις εξαιτίας της κυβερνητικής πολιτικής. Εστιάζει στα εξής: Υπερφορολόγηση, έλλειψη χρηματοδοτικών εργαλείων, ανεπαρκής στήριξη από το κράτος και ένα επιχειρηματικό περιβάλλον που δεν επιτρέπει την ανάπτυξη.
Η έρευνα του ΒΕΑ που στηρίζεται στις απαντήσεις 502 επιχειρήσεων - μελών του, αποκαλύπτει ότι το 77,1% θεωρούν τη βαριά φορολογία βασικό πρόβλημα, το 34,7% θεωρεί το κόστος ενέργειας πολύ υψηλό. Το 27,5% παραπονιέται για την έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού. Το 17,3% ασφυκτιά από την έλλειψη χρηματοδότησης. Από τους αυτοαπασχολούμενους, το 61,8% δηλώνει ότι η τεκμαρτή φορολόγηση επιβαρύνει σημαντικά το εισόδημα του.
Η κυβερνητική πολιτική είναι προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις των μεγάλων επιχειρήσεων, ελληνικών και ξένων. Η άποψη του υπουργού Οικονομικών Κωστή Χατζηδάκη, ο οποίος σαφέστατα εκφράζει την κυβερνητική άποψη, είναι πως η ανάπτυξη μπορεί να στηριχθεί στις μεγάλες επιχειρήσεις και μόνο. Και όλα τα μέτρα που έχει ως τώρα ανακοινώσει, όπως και όλες οι δημόσιες δηλώσεις του, αποκαλύπτουν πως θεωρεί προβληματικό το μοντέλο ανάπτυξης μέσω μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Το ζήτημα όμως είναι πως σε μια μικρή χώρα με μικρή αγορά, όπως είναι η Ελλάδα, αν ευνοήσεις την ανάπτυξη μεγάλων επιχειρήσεων εις βάρος των μεσαίων και των μικρών, καταλήγεις αναγκαστικά σε ολιγοπώλια και σε πρακτικές καρτέλ. Το βλέπουμε σήμερα σε όλους τους κλάδους και είναι λογικό. Δεν χωράνε πολλές μεγάλες επιχειρήσεις στη μικρή αγορά, το αυτονόητο αποτέλεσμα θα είναι η δημιουργία ολιγοπωλίων και όταν υπάρχουν ολιγοπώλια, υπάρχει συντονισμός και καταστρατήγηση του ανταγωνισμού εις βάρος των καταναλωτών. Πέραν αυτού περιορίζεται η παραγωγή, διότι μια μικρή αγορά δεν μπορεί να στηρίξει μεγάλες βιομηχανίες, ενώ θα μπορούσε εύκολα να στηρίξει πολλές μικρομεσαίες απορροφώντας την παραγωγή τους. Θα μου πείτε ότι οι μεγάλες μπορούν και να εξάγουν. Πράγματι εξάγουν, αλλά λίγο. Διότι ο παγκόσμιος ανταγωνισμός αφήνει χαμηλά περιθώρια κέρδους και προτιμούν να καταληστεύουν την εγχώρια αγορά, στην οποία πουλάνε πολύ ακριβότερα από ότι στο εξωτερικό και διασφαλίζουν υπερβολικά περιθώρια κέρδους.
Ο ανταγωνισμός στην Ελλάδα μπορεί να επιβιώσει μόνο όταν υπάρχουν πολλοί μικροί και μεσαίοι παραγωγοί. Και αυτό είναι εντελώς αντίθετο από τις πεποιθήσεις και τους στόχους αυτής της κυβέρνησης, η οποία παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει το πρόβλημα και αντί να το διορθώσει, ανακοινώνει κάθε τόσο πυροσβεστικά μέτρα προσωρινής στήριξης.
Η έρευνα του ΒΕΑ που στηρίζεται στις απαντήσεις 502 επιχειρήσεων - μελών του, αποκαλύπτει ότι το 77,1% θεωρούν τη βαριά φορολογία βασικό πρόβλημα, το 34,7% θεωρεί το κόστος ενέργειας πολύ υψηλό. Το 27,5% παραπονιέται για την έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού. Το 17,3% ασφυκτιά από την έλλειψη χρηματοδότησης. Από τους αυτοαπασχολούμενους, το 61,8% δηλώνει ότι η τεκμαρτή φορολόγηση επιβαρύνει σημαντικά το εισόδημα του.
Η κυβερνητική πολιτική είναι προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις των μεγάλων επιχειρήσεων, ελληνικών και ξένων. Η άποψη του υπουργού Οικονομικών Κωστή Χατζηδάκη, ο οποίος σαφέστατα εκφράζει την κυβερνητική άποψη, είναι πως η ανάπτυξη μπορεί να στηριχθεί στις μεγάλες επιχειρήσεις και μόνο. Και όλα τα μέτρα που έχει ως τώρα ανακοινώσει, όπως και όλες οι δημόσιες δηλώσεις του, αποκαλύπτουν πως θεωρεί προβληματικό το μοντέλο ανάπτυξης μέσω μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Το ζήτημα όμως είναι πως σε μια μικρή χώρα με μικρή αγορά, όπως είναι η Ελλάδα, αν ευνοήσεις την ανάπτυξη μεγάλων επιχειρήσεων εις βάρος των μεσαίων και των μικρών, καταλήγεις αναγκαστικά σε ολιγοπώλια και σε πρακτικές καρτέλ. Το βλέπουμε σήμερα σε όλους τους κλάδους και είναι λογικό. Δεν χωράνε πολλές μεγάλες επιχειρήσεις στη μικρή αγορά, το αυτονόητο αποτέλεσμα θα είναι η δημιουργία ολιγοπωλίων και όταν υπάρχουν ολιγοπώλια, υπάρχει συντονισμός και καταστρατήγηση του ανταγωνισμού εις βάρος των καταναλωτών. Πέραν αυτού περιορίζεται η παραγωγή, διότι μια μικρή αγορά δεν μπορεί να στηρίξει μεγάλες βιομηχανίες, ενώ θα μπορούσε εύκολα να στηρίξει πολλές μικρομεσαίες απορροφώντας την παραγωγή τους. Θα μου πείτε ότι οι μεγάλες μπορούν και να εξάγουν. Πράγματι εξάγουν, αλλά λίγο. Διότι ο παγκόσμιος ανταγωνισμός αφήνει χαμηλά περιθώρια κέρδους και προτιμούν να καταληστεύουν την εγχώρια αγορά, στην οποία πουλάνε πολύ ακριβότερα από ότι στο εξωτερικό και διασφαλίζουν υπερβολικά περιθώρια κέρδους.
Ο ανταγωνισμός στην Ελλάδα μπορεί να επιβιώσει μόνο όταν υπάρχουν πολλοί μικροί και μεσαίοι παραγωγοί. Και αυτό είναι εντελώς αντίθετο από τις πεποιθήσεις και τους στόχους αυτής της κυβέρνησης, η οποία παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει το πρόβλημα και αντί να το διορθώσει, ανακοινώνει κάθε τόσο πυροσβεστικά μέτρα προσωρινής στήριξης.
Μέχρι στιγμής, στόχος της κυβέρνησης ήταν και παραμένει η βελτίωση της δημοσιονομικής εικόνας της χώρας με τη δημιουργία πλεονασμάτων και η ικανοποίηση των μεγάλων ξένων επενδυτών. Ο στόχος της δημοσιονομικής εξυγίανσης επετεύχθει και με το παραπάνω, καθώς το κόστος όλων των προϊόντων και υπηρεσιών αυξήθηκε λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και επί αυτού του αυξημένου κόστους η κυβέρνηση συνέχισε να εισπράττει 24% ΦΠΑ, πολλαπλασιάζοντας τα δημόσια έσοδα. Όμως έτσι επιβάρυνε πολύ περισσότερο το κόστος για όλες τις ελληνικές επιχειρήσεις και τους καταναλωτές, αφαιρώντας “οξυγόνο” από την οικονομία.
Το αποτέλεσμα είναι ότι οι αριθμοί ευημερούν και οι άνθρωποι υποφέρουν.
Θα μπορούσε - και θα έπρεπε να ακολουθήσει μια πολύ πιο ευέλικτη πολιτική για την ανακούφιση όλων από το αυξημένο κόστος, αλλά δεν το έκανε.
Όσον αφορά στους ξένους επενδυτές, πράγματι τους ικανοποίησε όσο περισσότερο μπορούσε, διασφαλίζοντας τους υπερκέρδη εις βάρος των καταναλωτών - πχ στις τράπεζες. Δεν κατάφερε όμως να φέρει παραγωγικές ξένες επενδύσεις που θα αύξαναν την εγχώρια παραγωγή και τις θέσεις εργασίας, προσέλκυσε μη παραγωγικές και βραχυχρόνιες επενδύσεις. Δεν έφτιαξε ένα επιχειρηματικό - επενδυτικό περιβάλλον στο οποίο θα μπορούσαν να επενδύσουν όλοι, ξένοι και Έλληνες επιχειρηματίες, αντίθετα διαμόρφωσε ένα πολύ εχθρικό για τις παραγωγικές επιχειρήσεις περιβάλλον.
Και ενώ όλες οι επιχειρηματικές οργανώσεις, ΣΕΒ, ΕΒΕΑ, ΕΕΝΕ, κλαδικοί σύνδεσμοι κλπ επανειλημμένως επισημαίνουν τα προβλήματα από τη γραφειοκρατία και τις αδειοδοτήσεις, από την υπερφορολόγηση, από το υψηλό μη μισθολογικό κόστος των ασφαλιστικών εισφορών, από το ενεργειακό κόστος, από την έλλειψη χρηματοδότησης, η κυβέρνηση κάνει πως δεν καταλαβαίνει.
Το ίδιο εξάλλου έκανε και με την υπόθεση των Τεμπών, αφού η απάντηση της στα μεγάλα συλλαλητήρια διαμαρτυρίας σε ολόκληρη τη χώρα, ήταν ότι μέχρι το 2027 θα αγοράσει καινούργια βαγόνια για τα τρένα και θα αναθέσει τη συντήρηση των δικτύων του ΟΣΕ σε ξένους ειδικούς.
Και ενώ όλες οι επιχειρηματικές οργανώσεις, ΣΕΒ, ΕΒΕΑ, ΕΕΝΕ, κλαδικοί σύνδεσμοι κλπ επανειλημμένως επισημαίνουν τα προβλήματα από τη γραφειοκρατία και τις αδειοδοτήσεις, από την υπερφορολόγηση, από το υψηλό μη μισθολογικό κόστος των ασφαλιστικών εισφορών, από το ενεργειακό κόστος, από την έλλειψη χρηματοδότησης, η κυβέρνηση κάνει πως δεν καταλαβαίνει.
Το ίδιο εξάλλου έκανε και με την υπόθεση των Τεμπών, αφού η απάντηση της στα μεγάλα συλλαλητήρια διαμαρτυρίας σε ολόκληρη τη χώρα, ήταν ότι μέχρι το 2027 θα αγοράσει καινούργια βαγόνια για τα τρένα και θα αναθέσει τη συντήρηση των δικτύων του ΟΣΕ σε ξένους ειδικούς.
Μα αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλαν εκατομμύρια διαδηλωτών από όλες τις πόλεις στην κυβέρνηση; Να αγοράσει βαγόνια και να συντηρήσει τις γραμμές; Όχι βέβαια.