Το κράτημα του χρήματος στα ελεγχόμενα από το κράτος ταμεία έχει αυξήσει την ασφυξία της αγοράς και κανείς δεν πληρώνει τίποτα σε κανέναν. Το χρήμα πάγωσε και δεν κινείται ούτε ευρώ. Η απάντηση στο ερώτημα «τι θα γίνει με εκείνα τα λεφτά που μας χρωστάτε;» είναι ότι περιμένουμε να δούμε πότε θα γίνουν εκλογές. Και στο ερώτημα πώς σχετίζονται αυτές οι εκταμιεύσεις με τις εκλογές, είναι ασαφής αλλά η ασάφεια μεταφράζεται ότι θα δούμε πότε θα τα δώσουμε για να πιάσουν τόπο. 

Πνίγεται λοιπόν η αγορά, αφού η όποια ρευστότητα είχε απομείνει από τη φορολογική αφαίμαξη δεν διοχετεύεται στην ώρα της στους δικαιούχους, αλλά θα διοχετευτεί αμέσως πριν από τις εκλογές -όταν σιγουρευτούν για το πότε θα γίνουν- ώστε να δημιουργήσει ευχάριστο κλίμα και να επηρεάσει τους ψηφοφόρους. Η ζημιά που γίνεται βέβαια μέχρι τότε δεν απασχολεί την κυβέρνηση, η οποία πλέον βρίσκεται σε θέσεις εκλογικής μάχης και μόνο και είναι έτοιμη να τα τινάξει όλα στον αέρα προκειμένου να ενισχυθεί προεκλογικά. 

Παράλληλα έχει εξαπολύσει ένα τσουνάμι ψευδών περί καλής πορείας της οικονομίας, κάτι που φυσικά διαψεύδεται από τις επίσημες ανακοινώσεις. Για παράδειγμα, τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών μεγάλωσε και ότι ο πολύ ασθενικός και ανεπαρκής ρυθμός ανάπτυξης υποχώρησε τους τελευταίους μήνες. Αν ακούσεις όμως τους κυβερνητικούς, η οικονομία σχεδόν πετάει. Παράλληλος κόσμος πλαστής ευημερίας.

Στην προεκλογική προσπάθεια της κυβέρνησης εντάσσονται πλέον και οι «μονομερείς» ενέργειες, οι οποίες έχουν κι αυτές τον σκοπό τους. Λένε δηλαδή οι κυβερνώντες εμείς θα καταθέσουμε ένα φιλολαϊκό νομοσχέδιο (το οποίο δεν εγκρίνεται από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς) και θα δούμε τι θα γίνει. Εννοούν ότι θα το καταθέσουν για να ανακοινωθεί και να δημιουργήσει εντυπώσεις και στη συνέχεια αυτό θα αλλάξει μέσα στη Βουλή αλλά θα έχει μείνει η εντύπωση στους πολίτες οτι η κυβέρνηση το πέρασε. Ή σε άλλες περιπτώσεις σκέφτονται οι κυβερνώντες ότι εμείς θα το καταθέσουμε και θα σκάσει στα χέρια του Μητσοτάκη, ο οποίος θα αναγκαστεί να το αλλάξει, οπότε διπλό το καλό για τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα λέει, «εμείς το κάναμε και ο Μητσοτάκης το ακύρωσε» και θα ωρύεται από τα έδρανα της αντιπολίτευσης.

Ολα αυτά που γίνονται τώρα έχουν έναν μόνο σκοπό: να επηρεάσουν τους ψηφοφόρους εν όψει εκλογών και τίποτα άλλο. Οι επιπτώσεις αυτής της τακτικής στην οικονομία τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα δεν τους απασχολούν. Και δεν πρόκειται περί αφελείας ή περί ψευδαισθήσεων, όπως αρχικώς δικαιολογούνταν για τις ψευτοδιαπραγματεύσεις τους. Πρόκειται περί ενός πεντακάθαρου προεκλογικού σχεδίου. Ο «δικός τους» Βαρουφάκης, εξάλλου, το δήλωσε πρόσφατα ότι δεν υπήρχε καμία αφέλεια στις διαπραγματεύσεις, ούτε άγνοια. Και συγκεκριμένα είπε ότι ο Τσίπρας είχε αμέσως αποκτήσει πλήρη επίγνωση της κατάστασης της οικονομίας και της πορείας των διαπραγματεύσεων.

 Δυστυχώς, ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στην κεντρική πολιτική σκηνή έχουμε φέτος και τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές. Και αυτό, όπως όλοι οι Ελληνες πολύ καλά γνωρίζουν, σημαίνει συνεργεία που σκάβουν τεράστιες τρύπες στο έδαφος, κώνους που στενεύουν τους δρόμους, παρακάμψεις οδών και απίστευτη ταλαιπωρία. Γιατί; Διότι ο κάθε δήμαρχος θυμάται μερικούς μήνες πριν από τις δημοτικές εκλογές να κάνει έργα για να δείξει στους δημότες του ότι κάτι κάνει. Πέντε χρόνια απραξίας διακόπτονται ξαφνικά ώστε να επιτευχθεί ο διπλός στόχος. Πρώτον, να φανεί ότι ο δήμαρχος κάνει έργο, δεύτερον να μη μείνει ούτε ένα ευρώ στο δημοτικό ταμείο για τον επόμενο και, ακόμη καλύτερα, όταν παραλάβει ο επόμενος να χρωστάει στους εργολάβους και τα προεκλογικά έργα που τους ανέθεσε και παρουσίασε ως δικά του ο προηγούμενος. Κόλαση στο μεταξύ η καθημερινότητα των πολιτών από τα έργα βιτρίνας των δημάρχων.

Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα, στόχος είναι να αδειάσουν όλα τα ταμεία, στοχευμένα για εξαγορά ψήφων και στην κεντρική πολιτική σκηνή και στην περιφέρεια και ο επόμενος να μη βρει φράγκο. 
Πολιτική υπευθυνότητα μηδενική.