Η αλλαγή νομίσματος και η υποτίμηση του θα είχαν νόημα αν είχαμε εξαντλήσει όλα τα άλλα περιθώρια ανάπτυξης και ποιότητας. Δεν το έχουμε κάνει όμως.

Η Ελλάδα διαθέτει μια τεράστιας δυναμικής “εξαγωγική βιομηχανία” που είναι ο τουρισμός. Το επίπεδο των τουριστικών υπηρεσιών έχει πολύ μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Ώς τώρα αξιοποιείται μόνο η φυσική ομορφιά και δεν επενδύουμε στο επίπεδο των υπηρεσιών μας, ούτε στις υποδομές μας. Αν επενδύσουμε σε αυτά, οι υψηλές σχετικά τιμές του τουριστικού προιόντος δικαιολογούνται. Μπορούμε συστηματικά και μονίμως να προσελκύουμε μαζικά υψηλού οικονομικού επιπέδου τουρίστες και να έχουμε πολύ υψηλά έσοδα. Αν υποτιμούσαμε θα προσελκύαμε φθηνότερο τουρισμό και τελικά θα χάναμε.

Η αγροτική παραγωγή είναι εξαιρετικά υψηλής ποιότητας. Πάσχει από τυποποίηση και από marketing. Η εξαγωγική προσπάθεια είναι πολύ περιορισμένη. Μια συντονισμένη προσπάθεια τυποποίησης , marketing και στήριξης των εξαγωγών θα μπορούσε να φέρει πολύ σημαντικά έσοδα στον κλάδο της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής και των τροφίμων και ποτών. Μια υποτίμηση θα διευκόλυνε ίσως τώρα τις εξαγωγές αν δεν αναβαθμίζαμε τα προιόντα μας, αλλά αυτή δεν είναι η σωστή επιλογή. Η σωστή επιλογή είναι η αναβάθμιση των τελικών τυποιοημένων προιόντων μας και η διευκόλυνση των εξαγωγών μας.

Σε άλλους κλάδους, επικρατούν ανάλογες συνθήκες. Μικρή προσπάθεια, χαμηλή πραγωγικότητα, μεγάλα γραφειοκρατικά εμπόδια, σημαντικά γραφειοκρατικά κόστη, τεράστια επιβάρρυνση των τιμών προιόντων και υπηρεσιών λόγω γραφειοκρατίας, φόρων, διαφθοράς και έλλειψης οργάνωσης.

Μη ξεχνάμε οτι ο Ισπανός, ή ο Ιταλός, ή ο Γάλλος ανταγωνιστής μας στον τουρισμό, στα τρόφιμα και στα ποτά και στην μεταποίηση, έχουν το ίδιο νόμισμα με εμάς. Το Ευρώ. Έχουν επίσης υψηλότερους μισθούς και μεροκάματα. Και όμως είναι πιο ανταγωνιστικοί από εμάς. Γιατί; Γιατί το δικό μας κόστος ανεβαίνει λόγω “κράτους” και δεν μπορούμε να πουλάμε με αξιώσεις επειδή εμείς δεν έχουμε επενδύσει ούτε στην τυποποίηση, ούτε στις υποδομές, ούτε στο marketing.
Σε αυτά πρέπει να επενδύσουμε και μάλιστα το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνουμε είναι να περιορίσουμε την πολύ επιβαρρυντική παρεμβολή του κράτους στις δουλειές μας. Αν το κάνουμε αυτό θα πετύχουμε μείωση του κόστους μας και αύξηση της ανταγωνιστικότητας μας.

Η υποτίμηση του νομίσματος μας (αν είχαμε πχ Δραχμή) θα προσέφερε μια προσωρινή λύση εφόσον παραμέναμε σε χαμηλά επίπεδα παραγωγικότητας και ποιότητας και εφόσον δεν αυξάναμε την προσπάθεια και τις επενδύσεις. Θα ήταν μια προσωρινή ανακούφιση που όμως θα έπρεπε να επαναλαμβάνεται διαρκώς με όλο και λιγότερα αποτελέσματα για να διατηρηθεί η ανταγωνιστικότητα. (Πέραν των γνωστών τεράστιων προβλημάτων που θα δημιουργούσε η έξοδος από την ΟΝΕ και η δραχμή).

Η λογική της Δραχμής και των υποτιμήσεων υπάρχει και στέκει οικονομικά. Τόσο θεωρητικά, όσο και πρακτικά. Όμως είναι μια λογική ήττας, μια λογική ήσσονος προσπάθειας, μια λογική χαμηλών προσδοκιών και χαμηλών δυνατοτήτων.
Δεν μας οφελεί, μας βλάπτει.

Αντίθετα ο περιορισμός του γραφειοκρατικού κόστους, ο περιορισμός του κόστους της διαφθοράς που επιβαρρύνει τις επιχειρήσεις και τους παραγωγούς, η αύξηση της προσπάθειας για καλύτερη ποιότητα, για τυποποίηση, για marketing και για πωλήσεις, θα φέρει πολύ πιο θετικά και μόνιμα αποτελέσματα.

Όσον αφορά στην αξία της προσπάθειας των εξαγωγών και στην αξία του marketing έχω να συνεισφέρω ένα μικρό παράδειγμα και μια πληροφορία που όποιος έχει διάθεση μπορεί να την αξιοποιήσει.

Πήγα σε ένα Λονδρέζικο delicatessen στην πανάκριβη περιοχή Mayfair. Διαπίστωσα οτι όλα τα προιόντα ήταν Ιταλικά και Ισπανικά. Όταν ρώτησα τον ιδιοκτήτη γιατί δεν έχει ελληνικό λάδι, μου είπε οτι έχει συμφωνία μόνο με Ιταλούς και Ισπανούς. Τον ρώτησα το εξής: Αν σου στείλουμε 1.000 μπουκάλια από το καλύτερο ελληνικό λάδι και σου πούμε να βάλεις εσύ τιμή πώλησης και να εισπράξεις όλο το ποσόν χωρίς να μας πληρώσεις, θα βάλεις το λάδι μας στο μαγαζί σου; Γέλασε και μου απήντησε: Οχι, διότι θα έχω πρόβλημα με τους Ιταλούς και τους Ισπανούς. Τον ρώτησα: Υπάρχει κάποιος τρόπος να το βάλεις; Και μου είπε: Αν αντί για λάδι, μου φέρεις 10-20 ελληνικά προιόντα υψηλής ποιότητας, τότε μπορώ να φτιάξω Greek corner, δηλαδή μια γωνία με ράφια που θα έχουν ελληνικά προιόντα και αυτό μπορώ να το επιβάλω στον Ιταλό και στον Ισπανό.
Όποιος λοιπόν θέλει να το προσπαθήσει, αυτός είναι ο τρόπος. Να πάρει δηλαδή το βαλιτσάκι του ένας Έλληνας και να πάει να φτιάξει greek corners στα αγγλικά delicatessen.
Εννοείται οτι ακόμη και αν περνούσαμε στη Δραχμή και υποτιμούσαμε, το λάδι μας δεν θα έμπαινε σε αυτό το μαγαζί.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr