Το πρώτο σενάριο είναι απλό, όλοι το γνωρίζουμε. Αν δεν υπάρξουν συμφωνίες για την αντιμετώπιση της κρίσης απο τους ευρωπαίους ηγέτες, οι αγορές θα «ξεσκίσουν» τα ευρωπαικά ομόλογα όλων των χωρών (και όχι μόνο των υπερχρεωμένων όπως νομίζουν οι Γερμανοί, αλλά και τα δικά τους) και τελικά η ΕΕ θα διαλυθεί αφού οι χώρες θα πτωχεύουν.

Το δεύτερο όμως σενάριο είναι πιο ενδιαφέρον. Αν οι χώρες συμφωνήσουν να υιοθετήσουν το γερμανικό μοντέλο, θα επανέλθουμε σε κοινωνίες της δεκαετίας του ’50 και θα οδηγηθούμε σε κοινωνικές εκρήξεις ή και επαναστάσεις απο αγανακτισμένους πολίτες που θα απαιτούν χαμηλότερα όρια συνταξιοδότησης, κράτος πρόνοιας, επάνοδο σε εθνικά νομίσματα και εγκατάλειψη της ΕΕ. Διότι απλούστατα το γερμανικό μοντέλο είναι ενα μέσον αφαίρεσης της εθνικής κυριαρχίας απο όλες τις χώρες και μεταβίβασης της στους Γερμανούς.

Αν οι χώρες συμφωνήσουν να περιλάβουν στα συντάγματα τους όρους για τον περιορισμό του χρέους και του ελλείμματος, χάνουν αυτομάτως τη δυνατότητα άσκησης δημοσιονομικής πολιτικής. Έχοντας ήδη χάσει λόγω ευρώ τη δυνατότητα άσκησης νομισματικής πολιτικής, τελικά δεν τους μένει κανένα εργαλείο οικονομικής πολιτικής. Συνεπώς δεν μπορούν να ρυθμίσουν την οικονομία τους. Και μη μπορώντας να ασκήσουν οικονομική πολιτική οι εθνικές κυβερνήσεις, ουσιαστικά δεν μπορούν να διοικήσουν τη χώρα τους. Ποιός θα διοικεί τις χώρες; Οι Γερμανοί ελέγχοντας τους μηχανισμούς της ΕΕ και το ευρώ το οποίο θα μετατραπεί σε εθνικό νόμισμα της Μεγάλης Ευρωπαικής Γερμανίας.

Και καθώς όλες οι χώρες θα πεινάσουν, το αποτέλεσμα θα είναι οτι οι λαοί θα ξεσηκωθούν και θα διαλύσουν την Ενωμένη Ευρώπη.

Επειδή λοιπόν η απαίτηση της εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας όλων των χωρών στη Γερμανία είναι αδιανόητη, οι κυβερνήσεις που συμμετέχουν σήμερα στις διαπραγματεύσεις καλό θα είναι να μην την δεχτούν. Και ακόμη καλύτερο θα είναι να εξηγήσουνς τους Γερμανούς οτι η ΕΕ μπορεί να προχωρήσει και χωρίς αυτούς αν δεν δεχθούν να συζητήσουν λογικές λύσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Κι λογικές λύσεις είναι η ενίσχυση του μηχανισμού στήριξης, η χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής της ΕΕ και η αποδυνάμωση του ευρώ ώστε να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα των ευρωπαικών οικονομιών και η λελογισμένη και σε βάθος χρόνου οικονομική ενοποίηση μέσω μνημονίων όπως αυτό που υπέγραψε η Ελλάδα. Ο στόχος της οικονομικής ενοποιήσης δεν μπορεί να υλοποιηθεί μέσω των γερμανικών εκβιασμών, αλλά μόνο μέσω της σταδιακής σύγκλισης των οικονομιών. Όταν οι οικονομίες μας συγκλίνουν, τότε μπορούμε να συζητάμε για οικονομική ενοποίηση. Μέχρι τότε ας κάνει υπομονή η Γερμανία.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr