Κατ΄αρχήν, αναμένεται οτι η Σύνοδος απλώς θα περιγράφει τις βασικές κατευθύνσεις – οι οποίες είναι λίγο πολύ γνωστές – αλλά δεν θα πάρει τις αποφάσεις οι οποίες αναβάλονται για το τέλος Μαρτίου μετά τις γερμανικές εκλογές.
Οι αποφάσεις αυτές θα αφορούν το ύψος των κεφαλαίων που θα διατεθεί στον μόνιμο μηχανισμό στήριξης για την επαναγορά των κρατικών ομολόγων των υπερχρεωμένων χωρών. Σήμερα τα κεφάλαια που έχουν εγκριθεί φθάνουν τα 440 δις ευρώ και ενδέχεται να διπλασιαστούν. Όμως για να γίνει αυτό θα πρέπει να ψηφισθεί απο τα εθνικά κοινοβούλια όλων των ευρωπαικών χωρών, πράγμα που δεν είναι απολύτως βέβαιον. Τα κοινοβούλια ορισμένων χωρών, είχαν στην αρχή αρνηθεί να ψηφίσουν υπέρ της χρηματοδότησης του μηχανισμού και τελικά δέχτηκαν, υπο την πίεση της ΕΕ. Ο διπλασιασμός των κεφαλαίων του μηχανισμού δεν θα είναι λοιπόν έυκολη υπόθεση.
Αν μάλιστα οι ευρωπαίοι ηγέτες αποφασίσουν τελικά να προχωρήσουν σε πλήρη οικονομική σύγκλιση η οποία προυποθέτει την φορολογική ενοποίηση και τη δημιουργία Ευρωπαικού Υπουργείου Οικονομικών, τότε τα πράγματα θα είναι ακόμη πιο δύσκολα για τα κοινοβούλια. ‘Ηδη η παραίτηση των πρασίνων απο τον κυβερνητικό συνασπισμό της Ιρλανδίας που οδηγεί στην κατάρρευση της κυβέρνησης της, δείχνει οτι οι ευρωπαίοι βουλευτές δεν είναι στο σύνολο τους διατεθειμένοι να προσδέσουν τις χώρες τους στο άρμα της πολιτικής της λιτότητας.
Το ζήτημα της δημιουργίας ενός πανίσχυρου ευρωπαικού υπουργείου οικονομικών – ακόμη και αν αυτό δεν βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην επίσημη ατζέντα της Συνόδου Κορυφής – συζητιέται εντόνως στις Βρυξέλλες. Οι συζητήσεις μάλιστα έχουν φθάσει και στο πρόσωπο που θα αναλάβει πρώτο αυτή τη θέση και το οποίο σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των περισσοτέρων θα είναι Γερμανός οικονομολόγος (συζητιέται το όνομα του καθηγητή Peter Bofinger, συμβούλου της Μέρκελ).
Άν τελικώς η Ευρώπη προχωρήσει στη δημιουργία ευρωπαικού υπουργείου οικονομικών, η ύπαρξη υπουργών Οικονομικών στις χώρες μέλη θα είναι τυπική. Θα συντάσσουν απλώς τους προυπολογισμούς με βάση τις οδηγίες του κεντρικού ευρωπαικού υπουργείου χωρίς να μπορούν οι ίδιοι και τα εθνικά κοινοβούλια να ασκήσουν πραγματική οικονομική πολιτική. Αν ο υπουργός Οικονομικών της Ευρώπης δεν εγκρίνει τον εθνικό προυπολογισμό θα τον επειστρέφει στον εθνικό υπουργό για «διόρθωση». Οι κυβερνήσεις και τα εθνικά κοινοβούλια, θα έχουν απλώς τη δυνατότητα να ανακατανείμουν τα κονδύλια των δαπανών στην Παιδεία, Υγεία κλπ αλλά όχι να τα αυξήσουν. Και αν λάβουμε υπόψη οτι στόχος θα είναι η δημιουργία πρωτογεννών πλεονασμάτων και η ταυτόχρονη μείωση του δημοσίου χρέους σε κάθε χώρα, αντιλαμβάνεται κανείς οτι οι προυπολογισμοί θα είναι εξαιρετικά σφικτοί. Ουσιαστικά, στην περίπτωση της Ελλάδος θα είναι προυπολογισμοί πείνας που θα απαιτήσουν πολύ σκληρότερα μέτρα απο αυτά που έχουμε δεί μέχρι σήμερα για να υλοποιηθούν.
Η «διάσωση» λοιπόν των χωρών ακόμη και μέσω του προγράμματος επαναγοράς των ομολόγων δεν θα είναι καθόλου ανώδυνη υπόθεση. Αντίθετα θα είναι μια διαδικασία που θα επιτρέπει στους πιστωτές να παρέμβουν εν λευκώ στις εθνικές οικονομίες για να εξσφαλίσουν την αποπληρωμή των χρεών τους. Και δεν θα αφορά η παρέμβαση αυτή μόνο τα υπάρχοντα χρέη, αλλά και τα νέα που θα δημιουργηθούν απο την χρηματοδότηση που θα δεχτούν οι χώρες για να επαναγοράσουν τα ομόλογα τους.
Τέτοιου μεγέθους αλλαγές, απαιτούν ισχυρές πολιτικές πλειοψηφίες για να τις εγκρίνουν και να τις ψηφίσουν στα εθνικά κοινοβούλια και οι πλειοψηφίες αυτές δεν υπάρχουν σε όλες τις ευρωπαικές χώρες.
Μπορεί λοιπόν οι αγορές να ενθουσιάζονται απο την προοπτική ευρωπαικής συμφωνίας για τη δημιουργία του μηχανισμού στήριξης και την ενίσχυση του με κεφάλαια, αλλά η πορεία μέχρι την υλοποίηση των αποφάσεων αυτών θα είναι γεμάτη εκπλήξεις και αναταράξεις.
Αυτό λοιπόν που πρέπει να περιμένουμε τους επόμενους μήνες είναι οτι οι αγορές θα παρουσιάζουν κάποια αυξημένη «κυκλοθυμία» ανάλογα με τις εξελίξεις συνεπώς θα παρατηρούνται και έντονες διακυμάνσεις στα χρηματιστήρια και στα spreads.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr