Οι Γερμανοί, από την πλευρά τους, εμφανίζονται αρνητικοί σε αυτό το σενάριο. Έχοντας καταφέρει να μην νιώσουν επί της ουσίας τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, ακολουθώντας εδώ και χρόνια ένα μοντέλο σταθεροποίησης των μισθών, δεν φαίνονται διατεθειμένοι να αλλάξουν πολιτική, για να βγάλουν τις αδύναμες οικονομίες της Ευρωζώνης από το αδιέξοδο. Ούτε θέλουν να ακούνε για πληθωρισμό, τύπωμα χρήματος και πολιτικές, σαν αυτές που εφαρμόζουν οι Αμερικανοί για την καταπολέμηση της οικονομικής κρίσης και τον περιορισμό της ανεργίας. Η Γερμανία έχει αλλεργία στον πληθωρισμό, λόγω του ιστορικού προηγουμένου του μεσοπολέμου. Και την αλλεργία της αυτή την πληρώνει με βαριές ασθένειες οι οικονομίες του Νότου.
Στο αίτημα πολλών υπευθύνων της Ευρωζώνης, των χωρών του Νότου, αλλά και των Αμερικανών, οι Γερμανοί αντιτείνουν έναν άλλο δρόμο. Αντί για την ενίσχυση της ζήτησης εντός ευρωζώνης, οι ίδιοι αύξησαν τις εξαγωγές τους στις αναδυόμενες οικονομίες. Τα λεγόμενα BRICS (Brazil, Russia, India, China, South Africa), με τους ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης είναι ένας ιδανικός προορισμός για τα γερμανικά προϊόντα. Έτσι κατάφεραν να υπερκαλύψουν τις απώλειες από την μείωση της ζήτησης εντός της Ευρωζώνης. Αυτό θεωρούν ότι θα πρέπει να κάνουν κι οι χώρες του Νότου και να σταματήσουν να ζητούν βοήθεια από τους Γερμανούς. Όπως λένε άλλωστε οι ίδιοι, «δεν πρέπει να υπερτιμούμε τις δυνατότητες της Γερμανίας». Τους ίδιους τους συμφέρει να υποτιμούμε τις δυνατότητες τους κι επιμένουν αυτό να ζητάνε από τους άλλους. Και ήδη ο Αντώνης Σαμαράς με την κίνηση του να επισκεφτεί την Κίνα και να επιδιώξει εμπορικές συμφωνίες, φαίνεται ότι για την Ελλάδα αναζητά- και ορθά- ανοίγματα σε αυτές τις αγορές.
Μαζί όμως με τις αναδυόμενες οικονομίες οι Γερμανοί έχουν αυξήσει τις εξαγωγές τους και στις ΗΠΑ. Επωφελούνται δηλαδή από την τελείως διαφορετική προσέγγιση των Αμερικανών, για την αντιμετώπιση της κρίσης, προκειμένου να προωθήσουν εκεί τα γερμανικά προϊόντα. Φανταστείτε να ακολουθούσαν οι ΗΠΑ κι ο Ομπάμα την πολιτική άγριας λιτότητας που επέβαλε η Μέρκελ στην Γερμανία. Τότε οι εξαγωγές των Γερμανών στις ΗΠΑ θα είχαν μειωθεί, αντί να αυξηθούν. Κι όμως, στις έντονες πιέσεις των Αμερικανών προς την γερμανική πλευρά να δράσει αποτελεσματικά, για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ευρωζώνη, η Γερμανία στυλώνει τα πόδια και τους λέει επί της ουσίας «μην ανακατεύεστε στα χωράφια μας».
Περαιτέρω αύξηση των εξαγωγών και των οικονομικών δοσοληψιών ανάμεσα σε Ευρώπη και Αμερική θα δώσει η πολυσυζητημένη τον τελευταίο καιρό εμπορική ένωση ανάμεσα σε Ε.Ε. και ΗΠΑ. Σύμφωνα με αναλυτές, η πλευρά των Αμερικανών εκτιμά πως οι Γερμανοί θέλουν αυτή την εμπορική ένωση περισσότερο. Κι η αμερικανική πλευρά φέρεται πρόθυμη να χρησιμοποιήσει το διαπραγματευτικό της ατού, για να πιέσει τους Γερμανούς να κάνουν περισσότερα για την έξοδο της Ευρωζώνης από την ύφεση και την αστάθεια που αυτή προκαλεί στο παγκόσμιο σύστημα. Εξάλλου, δεν θα θέλουν να μπουν σε μια εμπορική ένωση, μόνο και μόνο για να εισάγουν γερμανικά προϊόντα, όταν αντίστοιχα οι καταναλωτικές δυνατότητες των Ευρωπαίων, λόγω της γερμανικής συνταγής παρατεταμένης λιτότητας, θα είναι μειωμένες.
Το κατά πόσον οι Αμερικανοί θα αποδειχθούν πειστικοί έναντι των Γερμανών είναι σημαντικό για την Ελλάδα, καθώς θα οδηγήσει σε μια ελάφρυνση των σκληρών πολιτικών που μας έχουν «πνίξει» τόσα χρόνια. Μέχρι σήμερα, πάντως, παρά τις πιέσεις τους, οι Αμερικανοί δεν έχουν πετύχει και πολλά. Η Γερμανία δεν έχει νιώσει τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, οπότε δεν «καίγεται» να την σταματήσει. Επίσης, δεν έχει και τόση ανάγκη τους Αμερικανούς, όση τους είχε στην διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Τότε οι ΗΠΑ σήκωναν το στρατιωτικό και οικονομικό βάρος της προστασίας της ευρωπαϊκού δυτικού μπλοκ από την πανίσχυρη πολεμική μηχανή της Σοβιετικής Ένωσης.