Περίπου 80 χιλ. θεατές, στην συντριπτική τους πλειοψηφία Γερμανοί, κρατώντας υψωμένα τα κίτρινα κασκόλ της Borussia  τραγουδούσαν στα αγγλικά τον ύμνο της ομάδας τους,  το πασίγνωστο You’ll Never Walk Alone δημιουργώντας μία φαντασμαγορική εικόνα. Το περίφημο Κίτρινο Τείχος (Gelbe Wand), μία από τις πιο μαζικές και ενθουσιώδεις κερκίδες Ultras φιλάθλων στην Ευρώπη.

Για όλους αυτούς είχε ελάχιστη σημασία ότι αυτό το τραγούδι είναι ύμνος δύο μεγάλων Βρετανικών ποδοσφαιρικών συλλόγων. Της τεράστιας αγγλικής Liverpool, της οποίας οι οπαδοί πρώτοι απ’ όλους το τραγούδησαν την δεκαετία του ’60 και της θρυλικής ομάδας των Σκωτσέζων Προτεσταντών, της Celtic.

Εξ άλλου τι σημασία έχει αν τραγουδούν το ίδιο ύμνο με τους οπαδούς των δύο Βρετανικών ομάδων. Οι στίχοι του τραγουδιού προβάλουν ένα κοινό πανανθρώπινο μήνυμα «όταν έχεις ελπίδα στην καρδιά, δεν θα περπατάς ποτέ μόνος». Γιατί λοιπόν να μην το χρησιμοποιήσουν και αυτοί; Άλλωστε οι περισσότεροι Γερμανοί γνωρίζουν πολύ καλά αγγλικά και μπορούν άνετα να τραγουδήσουν ένα αγγλικό τραγούδι.

Παγκοσμιοποίηση στο χορτάρι

Η τηλεοπτική κάμερα συνέχισε να αναμεταδίδει σε δεκάδες εκατομμύρια τηλεθεατές σε Ευρώπη, Λατινική Αμερική, Ασία και Αφρική αυτές τις μεγαλειώδεις σκηνές με κορύφωση το τελευταίο και μοναδικό στιγμιότυπο της τελετής έναρξης. Με μουσική υπόκρουση τον ύμνο του Champions league, δηλαδή τον «Ύμνο της Ενθρονίσεως» του Γερμανού συνθέτη Χαίντελ (1685-1759, που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αγγλία) και μπροστά στον Εγγλέζο διαιτητή Anthony Taylor, οι αρχηγοί των δύο ποδοσφαιρικών ομάδων, δηλαδή ο Τούρκος Emre Can (Borussia) και ο Βραζιλιάνος Marquinhos (Paris) αντάλλαξαν αναμνηστικά και έδωσαν μέσα σε ένα εμφανές καλό κλίμα αμοιβαίες υποσχέσεις fair play. Για την ιστορία ήταν ένας συναρπαστικός αγώνας που τελείωσε με νίκη της Borussia με 1-0, καλύτεροι παίκτες του αγώνα ήταν δύο επιθετικοί της Borussia, o Νιγηριανός (Γερμανός υπήκοος) Karim Adeyemi και o Τζαμαϊκανός (Άγγλος υπήκοος) Jadon Sancho.

Συνοψίζοντας: Οι Γερμανοί οπαδοί της Borussia τραγουδούν στα αγγλικά τον ύμνο της ομάδας τους αντιγράφοντας τους οπαδούς της Αγγλικής Liverpool και της Σκωτσέζικης Celtic, αποθεώνουν τον αρχηγό τους τον Τούρκο Emre Can που θα ηγηθεί της συλλογικής προσπάθειας για νίκη επί της πρωταθλήτριας Γαλλίας της Paris  που καθοδηγείται από ένα άλλο παιδί του τρίτου κόσμου, τον Βραζιλιάνο αμυντικό Marquinhos. 

Την πιστή τήρηση των κανονισμών έχει αναλάβει να επιβάλει ένας Εγγλέζος διαιτητής, ο Anthony Taylor. Ο αγώνας αρχίζει υπό τους ήχους του ύμνου του Champion League, που γράφτηκε πριν τρεις αιώνες από ένα Γερμανό συνθέτη που έζησε και διέπρεψε στην Αγγλία και είναι σύμφωνα με όλες τις έρευνες κοινής γνώμης το πιο αναγνωρίσιμο εμβατήριο σε όλες τις ηπείρους. Σε αυτόν τον συναρπαστικό αγώνα που διεξάγεται στην καρδιά της Ευρώπης πρωταγωνιστούν δύο παιδιά που προέρχονται από οικογένειες οικονομικών μεταναστών ο Νιγηριανός K. Adeyemi και ο Τζαμαϊκανός J. Sancho.

Αμφιβάλει κανείς ότι όλα τα παραπάνω είναι η περιγραφή ενός επεισοδίου μίας ευρύτερης παγκοσμιοποιημένης πολιτιστικής παρέμβασης, που στοχεύει να αντιμετωπίσει στην βάση της κοινωνίας τον ρατσισμό και τον εθνικισμό. Μάλλον ΟΧΙ.

Εύλογος και προφανής ο αντίλογος. Είμαστε σοβαροί; Το ποδόσφαιρο θα σώσει την Δημοκρατία; Η  εθνικιστική και ρατσιστική δεξιά ανεβάζει παντού τα εκλογικά της ποσοστά και στις επικείμενες ευρωεκλογές μάλλον θα είναι η μοναδική κερδισμένη.

Ψυχραιμία…

Κατ’ αρχάς η κοινοβουλευτική δύναμη των ευρώ-σκεπτικιστών και της άκρας δεξιάς στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο είναι  συνολικά 130 βουλευτές (σε σύνολο 705 ευρωβουλευτών). Αναλυτικά,  71 βουλευτές ανήκουν στην ομάδα των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών και οι υπόλοιποι 59 στην ομάδα Ταυτότητας και Δημοκρατίας. Ας είμαστε λοιπόν κατ’ ελάχιστο σοβαροί, ακόμα και αν η ακροδεξιά επιβεβαιώσει κάποιες ακραίες δημοσκοπήσεις και αυξήσει σημαντικά την εκλογική της επιρροή θα συνεχίσει και πάλι να είναι ιδεολογική, πολιτική, εκλογική και κοινοβουλευτική μειοψηφία.

Εάν αποφασίσει να βγάλει την ακροδεξιά από την γωνία και την απομόνωση το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και η  Ursula Von der Leyen, είναι μία άλλη συζήτηση που θα αρχίσει αμέσως μετά την ανακοίνωση των τελικών αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών. Δηλαδή στα μέσα Ιουνίου τότε που μαζί με τις παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις για το ποιοι ευρωπαίοι πολιτικοί θα αναλάβουν να οδηγήσουν την Ευρώπη τα επόμενα 5 χρόνια, θα αρχίσουν στα γήπεδα της Γερμανίας και οι αγώνες του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου 2024.

Στο προηγούμενο Euro οι Ιταλοί έκαναν την έκπληξη, νίκησαν το απόλυτο φαβορί, τους γηπεδούχους  Εγγλέζους μέσα στο Webley και πήραν το Κύπελλο. Τι λέτε;  Θα επαναληφθεί και εφέτος το καλοκαίρι, η ίδια ιστορία; Θα ξεπεταχτεί δηλαδή από το πουθενά κάποιος Ιταλός για να στερήσει από την Ursula Von der Leyen, το απόλυτο φαβορί, μία δεύτερη θητεία στην Προεδρία της Ε.Ε; Στα τέλη Ιουνίου θα ξέρουμε αν μπορούν οι Γερμανοί να νικήσουν και στην πολιτική και στο ποδόσφαιρο. Μέχρι τότε υπομονή.