Επισημάναμε δε ότι η περίοδος των εκλογών συνέπεσε με την επέτειο των 100 χρονών από ένα τραγικό γεγονός που συντάραξε τους λαούς και των δύο χωρών. Συγκεκριμένα τον Μάιο 1923 βάσει της «Συνθήκης περί Ανταλλαγής των Ελληνικών και Τουρκικών Πληθυσμών» που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας περίπου 2 εκατ. άνθρωποι (1,5 εκατ. Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι και 500 χιλ. Τούρκοι Μουσουλμάνοι) εξαναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους για να εγκατασταθούν σε μία νέα πατρίδα συμβατή με το θρήσκευμα τους (οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι στην Ελλάδα και οι Μουσουλμάνοι στην Τουρκία). Ήταν προφανές ότι η αναφορά σε αυτό το τραγικό γεγονός γίνονταν για να τονισθεί το κοινό προεκλογικό διακύβευμα στο οποίο έπρεπε να απαντήσουν οι Έλληνες και οι Τούρκοι ψηφοφόροι. Ποιο ήταν αυτό;
Και στις δύο χώρες τα διαθέσιμα εισοδήματα για διαβίωση συνεχίζουν να μειώνονται. Στην Τουρκία η νομισματική πολιτική του εκτός ελέγχου πληθωρισμό αφενός εξασφαλίζει δημοσιονομική ανάπτυξη (ΑΕΠ) και κέρδη για τις πολυεθνικές με εγκατεστημένη παραγωγική βάση στην χώρα αφετέρου πλήττει καίρια το μηνιαίο εισόδημα των εργαζομένων. Στην Ελλάδα η άνιση κατανομή του παραγόμενου ΑΕΠ σε συνδυασμό με την υψηλή (κυρίως έμμεση) φορολογία κρατά την αγοραστική δύναμη των πολιτών σε μνημονιακά επίπεδα. Και στις δύο χώρες η διαβίωση μεγάλου μέρους του πληθυσμού είναι δύσκολη. Απλά μαθηματικά, αρκεί ακόμα και μίας μεσαίας κλίμακας κρίση στην παγκόσμια οικονομία για να αντιμετωπίσουν εκατ. οικογένειες και στις δύο όχθες του Αιγαίου, το φάσμα της απόλυτης φτώχειας.
Τι θέλουν οι ΗΠΑ στην Αρκτική;
Παρ’ ότι στην διεθνή ειδησεογραφία οι Τούρκικες, οι Ελληνικές εκλογές και η διαφαινόμενη αναζωπύρωση των εθνοτικών συγκρούσεων μεταξύ Σέρβων και Αλβανών στο Κοσσυφοπέδιο κατέχουν περίοπτη θέση, το κρίσιμο πεδίο γεωπολιτικής αντιπαράθεσης έχει μεταφερθεί εντελώς αιφνιδιαστικά και χωρίς να γίνει μεγάλος θόρυβος πολύ βορειότερα, στην Αρκτική και στον Βόρειο Πόλο. Συγκεκριμένα, έφθασε την Τετάρτη 24/5 στο λιμάνι του Όσλο στην Νορβηγία το αμερικανικό αεροπλανοφόρο USS Gerald G. Ford (το μεγαλύτερο παγκοσμίως) για να συμμετάσχει μαζί με Νορβηγικά πολεμικά πλοία σε κοινά στρατιωτικά γυμνάσια που θα γίνουν στα θαλάσσια σύνορα Νορβηγίας-Ρωσίας στον Βόρειο Αρκτικό Κύκλο. Η Ρωσία αντέδρασε έντονα στην παρουσία του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ στην περιοχή. Την θεώρησε και την κατάγγειλε ως επίδειξη ΝΑΤΟ-ικης επίδειξη ισχύος. Τι συμβαίνει;
Τα κράτη που συνορεύουν με την Αρκτική είχαν συγκροτήσει (19 Σεπτεμβρίου 1996) το Αρκτικό Συμβούλιο (Arctic Council) που θα διαχειρίζονταν τα θέματα της περιοχής του Βόρειου Πόλου. Μέλη του Συμβουλίου ήταν τα κράτη που συνόρευαν με την αρκτική περιοχή, δηλαδή οι ΗΠΑ (Αλάσκα), Ρωσία, Καναδάς, Δανία (Γροιλανδία), Φινλανδία, Σουηδία, Νορβηγία, Ισλανδία ενώ συμμετέχουν ως παρατηρητές (χωρίς δικαίωμα ψήφου) αρκετά κράτη.
Μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία οι εργασίες του Συμβουλίου ατόνησαν αφού τα επτά μέλη-κράτη του συμβουλίου επέβαλαν κυρώσεις στο όγδοο μέλος-κράτος την Ρωσία. Πριν από αυτή την εξέλιξη, το κύριο πρόβλημα που απασχολούσε τα μέλη του συμβουλίου ήταν το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας, δηλαδή την χάραξη των συνόρων στον βυθό της θάλασσας. Τα κράτη που είχαν άμεσο ενδιαφέρον (Ρωσία, Καναδάς, Δανία) δεν μπόρεσαν ποτέ να συμφωνήσουν. Γιατί; Επειδή στο υπέδαφος του Βορείου Πόλου και στην συγκεκριμένη αμφισβητούμενη περιοχή (κορυφογραμμή Lomonosov) υπάρχουν μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Μην ξεχνάμε ποτέ, ότι τα νορβηγικά κοιτάσματα φυσικού αερίου που βρίσκονται στα θαλάσσια σύνορα Νορβηγίας-Ρωσίας και πάνω η κοντά στην νορβηγική υφαλοκρηπίδα τα προηγούμενα χρόνια κάλυπταν σημαντικό μέρος της ευρωπαϊκής κατανάλωσης ενώ αμέσως μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και τον ενεργειακό εκβιασμό του V.Putin προς την Δύση αντικατέστησαν με συνέπεια ένα μεγάλο μέρος των ρωσικών εισαγωγών φυσικού αερίου στην Ε.Ε.
Οι δύο όψεις μίας επετείου
Την Δευτέρα οι Έλληνες και οι Τούρκοι έχουν ακόμα μία κοινή ιστορική επέτειο. Την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως στις 29 Μαιου 1453. Είναι βέβαιο ότι ο νικητής των εκλογών Τ.Ερντογάν συνοδευόμενους από οπαδούς του εκ των οποίων μερικοί θα φορούν στολές Γενιτσάρων θα πάει στην Αγία Σοφία για προσευχή, έτσι θα εορτάσει και την εκλογική νίκη και την ιστορική επέτειο. Σίγουρα η πτώση της Κωνσταντινουπόλεως έχει τεράστια σημειολογική σημασία αφού σηματοδοτεί την άνοδο και ακμή του Τουρκικού έθνους που εκείνη την χρονική περίοδο επεκτείνεται με ορμή στα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη. Είναι μία μείζονος σημασίας ιστορική διεργασία που όμως διαρκεί και κορυφώνεται σε σύντομο ιστορικό χρόνο, μόλις 250 χρόνια μετά, όταν οι Τούρκοι ηττώνται οριστικά για δεύτερη φορά μπροστά στα τείχη της Βιέννης. (Δεύτερη Πολιορκία της Βιέννης 14 Ιουλίου-12 Σεπτεμβρίου 1683).
Από τότε αρχίζει μία μακρά και επώδυνη περίοδος πτώσης και παρακμής που διαρκεί έως το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου τον Νοέμβριο 1918. Τότε που η παρηκμασμένη Οθωμανική αυτοκρατορία που είχε ταχθεί στην πλευρά των ηττημένων, διαλύεται με απόφαση των νικητών. Έως τότε οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής δεν συμφωνούσαν με την διάλυση του «Μεγάλου Ασθενούς», δηλαδή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, επειδή δεν έβρισκαν κοινά αποδεκτή λύση στο μοίρασμα των εδαφών της. Το περιώνυμο «Ανατολικό Πρόβλημα» που ταλαιπωρούσε για δύο αιώνες την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, λύνεται από τον Μεγάλο Πόλεμο.
Οι περισσότεροι από τους ηγέτες της Οθωμανικής επέκτασης δεν ήταν Τούρκοι. Κορυφαία παραδείγματα. Ο Ούγγρος μηχανικός Ουρβανός που κατασκευάζει τα πρώτα κανόνια των σουλτάνων και δημιουργεί το οθωμανικό πυροβολικό. Ο Αλβανός Χαϊρεντιν Μπαρμπαρόσα που οργανώνει και διοικεί με τεράστια επιτυχία το Οθωμανικό πολεμικό ναυτικό που κυριαρχεί στην Μεσόγειο έως την Ναυμαχία της Ναύπακτου 1561 μχ. Ο Έλληνας Πάργαλης (επειδή κατάγεται από την Ελληνική πόλη Πάργα) Πασάς που είναι ο πρώτος στρατιωτικός διοικητής που επεκτείνει την Οθωμανική αυτοκρατορία έως τα τείχη της Βιέννης (Πρώτη πολιορκία της Βιέννης 27 Σεπτεμβρίου-14 Οκτωβρίου 1529. Σουλτάνος Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής). Αυτές οι ιστορικές λεπτομέρειες ίσως να διαφεύγουν σκόπιμα από τους διοργανωτές της a la Turk-llywood φιέστας
Την ίδια ημέρα στην Ελλάδα η εθνικιστική δεξιά θα καταγγέλλει την βεβήλωση της Αγίας Σοφίας και θα διακηρύσσει με μεταφυσική revanche-ικη πίστη ότι «πάλι με χρόνια και καιρούς πάλι δικά μας θα’ ναι». Η ιστορική πραγματικότητα ότι με εξαίρεση την περίοδος της αυτοκράτειρας Ειρήνης της Αθηναίας (797-802 μχ) κανένας άλλος βυζαντινός αυτοκράτορας από τον Μέγα Κωνσταντίνο (324-337 μχ) έως τον Κωνσταντίνο ΙΑ’ Παλαιολόγο (1449-1453 μχ) δεν ήταν Έλληνας φαίνεται έχει μικρή σημασία για τους διοργανωτές αυτών των εκδηλώσεων που θρηνούν για την πτώση της Ελληνικής Βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Αρκούν και μόνο οι παραπάνω αναφορές για να στηρίξουν το κοινά αποδεκτό ιστορικό συμπέρασμα ότι για όσο χρόνο η αυτοκρατορική και σουλτανική εξουσία αποδέχονταν την εθνοτική και πολιτιστική διαφορετικότητα και προστάτευαν (στα πλαίσια των συνηθειών της εποχής) τις θρησκευτικές ελευθερίες η Βυζαντινή και Οθωμανική αυτοκρατορία ήκμαζαν. Όταν το δογματικό θρησκευτικό στοιχείο (Ορθοδοξία-Ισλάμ) επικρατεί και αποκτά και εθνική διάσταση (Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί- Τούρκοι Μουσουλμάνοι) οι αυτοκρατορίες περνούν σε φάση άμυνας, παρακμάζουν και καταρρέουν γιατί αποξενώνονται και έρχονται σε σύγκρουση με ολόκληρα έθνη που αρνούνται να αποδεχθούν αυτά τα εθνολογικά-θρησκευτικά σχήματα. Σε μία διασταλτική ερμηνεία και ανάλυση αυτή ακριβώς είναι και η βαθύτερη γενεσιουργός αιτία για την φτώχεια των Ελλήνων και των Τούρκων.
Ελάχιστες φορές υπήρξαν ταυτόχρονα και στις δύο όχθες του Αιγαίου πολιτικό-οικονομικά συστήματα εξουσίας που αποδέχονταν την βαρύνουσα σημασία του πολύ-πολιτισμικού στοιχείου στην συγκρότηση και την πρόοδο των σύγχρονων κρατών ή να το πούμε ποιο απλά, γνώριζαν τι συμβαίνει στον παγωμένο Βορρά.