Η ΝΔ και ο Κ. Μητσοτάκης με κύρια επιχειρήματα έως και πρόσφατα την διαχειριστική ικανότητα, την σταθερότητα και την οικονομική ανάπτυξη, επιχειρούν να επανά-συσπειρώσουν το «αντί-ΣΥΡΙΖΑ» μέτωπο, που τους έφερε στην εξουσία το 2019. 

Γνωρίζουν ότι έχουν απώλειες προς τα δεξιά και προσπαθούν, αφενός, να τις περιορίσουν, αφετέρου, να τις αντικαταστήσουν με εισροές από τον «κεντρώο» χώρο, δηλαδή την «πεφωτισμένη» μεσαία τάξη που παρά την μνημονιακή λαίλαπα, παρέμεινε αταλάντευτα πιστή στον φιλοδυτικό-ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, στις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας και στο αίτημα για μεγάλες εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις που θα θεραπεύσουν  την πολύχρονη συστημική κρίση που ταλανίζει την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας και την κρατά δέσμια στην υπανάπτυξη.

ΣΥΡΙΖΑ-Κεντρώοι: Νερό και λάδι

Καθημερινά γίνεται σαφές ότι η προεκλογική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ όπως πολύ ορθά και έγκαιρα είχε προβλέψει η στήλη (22 Νοεμβρίου 2022 «Καμία πολιτική δεν γίνεται αποδεκτή, όταν είναι άδεια τα στομάχια»), δεν ασχολείται με την προαναφερόμενη κατηγορία ψηφοφόρων. Γνωρίζει πολύ καλά ο Α. Τσίπρας ότι τα κυβερνητικά πεπραγμένα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι απωθητικά για την μεσαία τάξη και τους κεντρώους ψηφοφόρους. Γι’ αυτό και η εκλογική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ στοχεύει στην πολιτική εφεδρεία των ανένταχτων αριστερών που τους καλεί στις επάλξεις του αγώνα για την προστασία της δημοκρατίας που σύμφωνα με την προεκλογική θέση του ΣΥΡΙΖΑ, κινδυνεύει.

Στις Βουλευτικές Εκλογές Ιανουαρίου 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε 2.245.978 ψήφους. Στις επόμενες Βουλευτικές εκλογές τον Σεπτέμβριο 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ είδε την εκλογική του δύναμη να μειώνεται αφού πήρε 1.925.904 ψήφους. Η αιμορραγία συνεχίσθηκε και στις Βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου 2019,όταν ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε 1.781.057 ψήφους.  Απλά μαθηματικά, από τον Ιανουάριο 2015 έως τον Ιούνιο 2019 εγκαταλείπουν τον ΣΥΡΙΖΑ περίπου 465 χιλ. ψηφοφόροι. Η ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων δείχνει ότι περίπου 190 χιλ. από αυτούς ψηφίζουν άλλα κόμματα της αριστεράς (ΜεΡΑ 25, Πλεύση Ελευθερίας, ΛΑΕ κλπ.) και οι υπόλοιποι 270 χιλ. (περίπου), ήτοι λίγο περισσότερο από το 4% του εκλογικού σώματος στρέφονται στην αποχή. Καθόλου ευκαταφρόνητο εκλογικό μέγεθος που αν τελικά πάει στις κάλπες και στηρίξει για μία ακόμα φορά τον Α. Τσίπρα θα αλλάξει δραματικά τα εκλογικά αποτελέσματα και θα επηρεάσει καθοριστικά τις μετεκλογικές διεργασίες.

Η αριστερή δεξαμενή

Οι ριζοσπάστες (ανένταχτοι) αριστεροί ψηφίζουν μαζικά ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο 2015 αλλά στις επόμενες δύο εκλογικές αναμετρήσεις αποστασιοποιούνται επειδή προφανώς διαφωνούν με την μνημονιακή στροφή του Α. Τσίπρα. Η ριζοσπαστική (ανένταχτη) αριστερά αποστρέφεται την μονολιθικότητα των σταλινικών, υποστηρίζει την ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας και την δράση των μαζικών κοινωνικών κινημάτων που θα ανατρέψουν τις δομές της καπιταλιστικής πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.

Οι ριζοσπάστες (ανένταχτοι) αριστεροί ενίσχυσαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία προς την εξουσία 2012-2015 γιατί πίστεψαν ότι ο Α. Τσίπρας τους πρόσφερε άπλετο ιδεολογικό χώρο και τις ιδεατές πολιτικές συνθήκες  για να αποδείξουν μέσα από την πράξη την ορθότητα της πολιτικής τους θέσης. Η ριζοσπαστική (ανένταχτη) αριστερά δεν διαμαρτύρονταν εναντίον του μνημονίου για να σώσει τις συντάξεις αλλά με πρόφαση την προστασία των συντάξεων από το μνημόνιο και τακτικούς συμμάχους τους εκατοντάδες χιλιάδες δικαίως διαμαρτυρόμενους συνταξιούχους αγωνίζονταν να ακυρώσει την πολιτική των ευρωπαϊκών θεσμών (Ε.Ε, ΕΚΤ), δηλαδή την εφαρμογή του μνημονίου. Απλοποιημένα : Για την ριζοσπαστική (ανένταχτη) αριστερά η αποτυχία των μνημονιακών πολιτικών θα σηματοδοτούσε την ήττα των ευρωπαϊκών θεσμών και την φαλκίδευση της εξουσίας τους. Η μνημονιακή στροφή του Α. Τσίπρα τον Αύγουστο 2015 διέλυσε την αυταπάτη και έστειλε την ριζοσπαστική (ανένταχτη) αριστερά στην πολιτική αποστρατεία.

Παρ’ ότι η παραπάνω ανάλυση είναι υπεραπλουστευμένη ερμηνεύει αρκετά καλά την στάση ανοχής της ριζοσπαστικής (ανένταχτης) αριστεράς στις διάφορες θεωρίες συνομωσίας. Αφού στο μαζικό κίνημα υπάρχει ευδιάκριτη αριθμητικά τάση αντί-εμβολιαστών, γιατί να διαφωνήσει η επαναστατική πρωτοπορία; Όσο περισσότεροι βρίσκονται στους δρόμους και διαμαρτύρονται, τόσο καλύτερα.

Το σημείο καμπής για τα κόμματα της ριζοσπαστικής (ανένταχτης) αριστεράς φθάνει όταν πρέπει να διατυπώσουν και να εφαρμόσουν εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Αδυνατούν να αρθρώσουν πειστικό πολιτικό λόγο γιατί δεν έχουν αντίστοιχο θεωρητικό ιδεολογικό υπόβαθρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέγραψε αρνητικό διαχειριστικό ρεκόρ γιατί τα στελέχη του ουδέποτε προσέγγισαν έστω και θεωρητικά το πρόβλημα της κρατικής εξουσίας.

Αυτό ακριβώς το πρόβλημα έρχεται να καλύψει ο εκλογικός νόμος. 

Εκλογικά μαθηματικά

Για να συγκεντρώσει ο Κ. Μητσοτάκης απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 151 βουλευτών και να εκλεγεί πρωθυπουργός με μονοκομματική κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας πρέπει στις δεύτερες βουλευτικές εκλογές που θα διεξαχθούν με τον εκλογικό νόμο 4654/2020 (ενισχυμένη αναλογική, με κλιμακωτό bonus) να προσεγγίσει τουλάχιστον το 38,8 % (εφ’ όσον το συνολικό εκλογικό ποσοστό των εκτός Βουλής κομμάτων είναι 5%) και δεν πρέπει να πέσει κάτω από  37,3% (εφ’ όσον το συνολικό εκλογικό ποσοστό των εκτός Βουλής κομμάτων είναι 10%). Αυτό λένε τα εκλογικά μαθηματικά.

Όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις η επόμενη Βουλή θα είναι σίγουρα 5-κομματική (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Ελληνική Λύση). Το ΜεΡΑ 25 που βρίσκονταν δημοσκοπικά στο όριο εκλογιμότητας (3%) και κινδύνευε να μην μπει στην Βουλή φαίνεται τελικά ότι θα ξεπεράσει την κρίση αφού θα ενισχυθεί εκλογικά με ακραία λαϊκίστικα σταλινικά στοιχεία της «υπόθεσης Πολάκη».

Το ναζιστικό κόμμα του Η. Κασιδιάρη πρέπει πρώτα να πάρει την έγκριση του Α’ Τμήματος του Αρείου Πάγου για να λάβει μέρος στις εκλογές και μετά να διεκδικήσει, με αρκετές πιθανότητες επιτυχίας όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, την είσοδο του στην Βουλή. Όλοι όμως ήδη έχουν φθάσει στο συμπέρασμα ότι εάν τελικά το ναζιστικό κόμμα του Η. Κασιδιάρη δεν πάρει μέρος στις εκλογές τότε κάποιο άλλο κόμμα της ακροδεξιάς θα καλύψει το κενό και θα διεκδικήσει με καλές πιθανότητες την είσοδο του στην Βουλή.

Επτακομματική Βουλή;

Συμπέρασμα: Εάν επαληθευτούν οι παραπάνω minimum πολιτικές υποθέσεις εργασίας, τα εκλογικά μαθηματικά δείχνουν ότι υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες η επόμενη Βουλή να είναι 7-κομματική και το συνολικό εκλογικό ποσοστό των εκτός Βουλής κομμάτων να βρεθεί στην περιοχή του 5%. Σε αυτή την περίπτωση η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει να συγκεντρώσει ένα εκλογικό ποσοστό στην περιοχή του 38% για να πάρει 151 βουλευτές και να εκλέξει τον Κ. Μητσοτάκη πρωθυπουργό. Υπόθεση εργασίας που με τα σημερινά πολιτικά και δημοσκοπικά δεδομένα δεν φαντάζει πιθανή.

Μπορεί τα εκλογικά επιτελεία των δύο μονομάχων να διακηρύττουν την πίστη τους για εκλογική νίκη και κατάκτηση της αυτοδυναμίας αλλά όλα δείχνουν ότι το καλοκαίρι στην Ελλάδα θα έχουμε κυβέρνηση συνεργασίας που θα στηρίζεται σε μία ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα απαρτίζεται κυρίως από βουλευτές που θα έχουν εκλεγεί με την σημαία της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ. Το βασικό ερώτημα είναι ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός που θα πάει τον Δεκαπενταύγουστο στην εορτή της Παναγίας στην Τήνο. Αλλά είπαμε, οι ριζοσπάστες (ανένταχτοι) αριστεροί δεν διακρίνονται για την διαχειριστική τους δεινότητα.