Είναι προφανές ότι ο Συρίγος δεν έχει καταφέρει ακόμη να ξεχωρίσει το καθηγητιλίκι από την πολιτική, την αίθουσα διδασκαλίας από το στούντιο, ούτε τα κοινά στα οποία απευθύνεται αφενός με το καπέλο του επιστήμονα, αφετέρου με το καπέλο του πολιτικού. Κυρίως δεν έχει αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να φοράει και τα δύο καπέλα ταυτόχρονα και επομένως ήταν εντελώς ανόητο να μιλήσει για «παρωχημένα» άρθρα της Συνθήκη της Λωζάννης χρονιάρες μέρες και δίχως καμία αφορμή. Όταν η Συνθήκη της Λωζάννης και το απαραβίαστό της είναι το Άγιο Δισκοπότηρο της εξωτερικής πολιτικής της χώρας και όταν ο απέναντι Τούρκος προωθεί συνεχώς την αναθεώρησή της, τι τις θέλεις τις δημόσιες αναφορές σε επιμέρους άρθρα άνθρωπέ μου; Όταν μάλιστα δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάποιοι εκεί έξω θα σε … «παρεξηγήσουν»;
Και να λοιπόν που βρέθηκε αυτός ο υπέροχος Έλληνας, ο Κασσελάκης, που μπορεί να μην ξέρει τι λέει η Συνθήκη τη Λωζάννης, ούτε πότε, ούτε και γιατί, αλλά όλα κι’ όλα, την θέλει ζωντανή και αναλλοίωτη. Άκουσε επίσης ότι Σαμαράς και Κ. Καραμανλής υποπτεύονται για ενδοτισμό τον Μητσοτάκη, έχει ο ίδιος από δίπλα τον ένδοξο ναύαρχο Αποστολάκη και τον Πολάκη –τέκνα της λεβεντογέννας όπως ελόγου του, έστω και αν η δική του σχέση μόνο από το –άκης προκύπτει, είπε να ορμήξει και αυτός, χαρακτηρίζοντας «λαγό» του Μητσοτάκη τον Συρίγο, εν όψει αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης και απαιτώντας τον αποκεφαλισμό του καθηγητή. Τι διάολο αριστερός πατριώτης είναι;
Περιττό να επισημανθεί ότι η αναθεώρηση μίας διεθνούς Συνθήκης που καθορίζει τα σύνορα μιας ολόκληρης περιοχής δεν είναι αποκλειστικό ζήτημα Αθήνας και Άγκυρας καθώς έχει υπογραφεί και από άλλα κράτη. Και ο άμοιρος καθηγητής που έφερε στην επιφάνεια τα πατριωτικά αντανακλαστικά του Κασσελάκη, αναφέρθηκε έστω ανόητα, αλλά απολύτως περιοριστικά, σε κάποια άρθρα που αφορούν την (από)στρατιωτικοποίηση των νησιών ως «παρωχημένα», δίχως να καμία νύξη σε αναθεωρήσεις και άλλα σχετικά. Το ευχάριστο όμως είναι ότι η γελοιοκρατία έχει βαθιές ρίζες στη χώρα μας και δεν πρόκειται να μας εγκαταλείψει ούτε το 2024. Αν πάλι προκύπτει κάποιο πολιτικό συμπέρασμα από την επίδειξη πατριωτισμού του Κασσελάκη –ίσως τον δούμε και με φουστανέλα ως νέο Όθωνα κάποια στιγμή – είναι ότι θέλει να διεκδικήσει την ψεκασμένη / ακροδεξιά πλέμπα από τον Βελόπουλο, τον Νατσό, ίσως και από τους Σπαρτιάτες.
Στοιχεία γελοιότητας όμως υπάρχουν και στον ανασχηματισμούλη του Μητσοτάκη που ονομάστηκε «διορθωτική κίνηση». Γιατί με τεράστια καθυστέρηση κατάλαβε ο πρωθυπουργός ότι του προκαλεί ζημιά η διάχυτη ασυδοσία και ανασφάλεια που καθορίζει την καθημερινότητα του πολίτη, ότι τα πράγματα είναι απελπιστικά στη συμπεριφορά οδηγών και πεζών, ότι η αστυνομία πάσχει από κακή εκπαίδευση, απειθαρχία, ανευθυνότητα και ανικανότητα και ότι η κατάσταση χειροτέρεψε πολύ και επί δικής του θητείας, ιδιαίτερα όταν στα ξεκούδουνα ξήλωσε τον τον Χρυσοχοίδη και έβαλε στη θέση του τον φοβερό Θεοδωρικάκο και τους υπόλοιπους που ακολούθησαν. Η επανατοποθέτηση του Χρυσοχοίδη φυσικά δεν αποτελεί μόνον ομολογία λάθους, αλλά παράλληλα δίνει την εντύπωση ότι η χώρα διαθέτει έναν και μόνον ικανό να κουλαντρίσει το έρμο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη…
Από την άλλη πλευρά λέγεται ότι ο Χρυσοχοίδης ήλθε και σε κόντρα με διάφορα κατεστημένα στο υπουργείο Υγείας, ούτε όμως μπορούσε να μυρίσει την Αγαπηδάκη, ενώ ο Άδωνις θεωρείται πιο «ευέλικτος», ό,τι και να σημαίνει αυτό. Για τη Δόμνα μη ρωτάτε, αλλά να εύχεστε στο υπουργείο Έργασίας να τα πάει καλά με τον εαυτό της γιατί στα προηγούμενα πόστα δεν τα πήγαινε καλά με τους άλλους.
Είπαμε, το 2024 μπήκε γερά, με τσαμπουκά!
