Δεν ξέρουμε πως οραματίζεται ο Αλ. Τσίπρας το νέο Σύριζα, ούτε τι ακριβώς έχει κατά νου για τον εαυτό του και τον ρόλο του. Προς το παρόν εκείνο που αντιλαμβανόμαστε από τα λεγόμενά του είναι ότι παραμένει στο κόμμα και θα διατηρήσει την έδρα του στη Βουλή, ασκώντας ίσως ένα ρόλο συμβούλου και εγγυητή της ενότητας. Εκείνο που θα φανεί με την πάροδο του χρόνου είναι αν θα παραμείνει σταθερά σε αυτόν τον ρόλο, ως ένα είδος Κ. Καραμανλή, αλλά με ενεργότερη κοινοβουλευτική παρουσία, ή αν έχει άλλα σχέδια. Όπως να κληθεί ως παράκλητος να αναλάβει πάλι την ηγεσία του κόμματος, εφόσον αυτό θα συνταράσσεται από εσωτερικές συγκρούσεις και θα εξακολουθεί να βυθίζεται με αυξανόμενη ταχύτητα στα τάρταρα, ή αν κάποια στιγμή επιχειρήσει να φτιάξει νέο δικό του κόμμα ως νέος Κωνσταντίνος Καραμανλής, όταν έφτιαξε την ΕΡΕ από τα σπλάχνα του Ελληνικού Συναγερμού τα μακρινό 1956 και τη Νέα Δημοκρατία ως συνέχεια αυτής στη μεταπολίτευση (1974). Όλα παίζουν, όμως όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επιχειρούσε τις μεταλλάξεις περνούσε περιόδους προσωπικής πολιτικής ακμής και μεγάλου «γκελ» στην κοινωνία…
Αυτά όλα σημαίνουν ότι προς το παρόν ο Σύριζα καλείται να εκλέξει νέο αρχηγό και μέχρι τότε η ισχνή κοινοβουλευτική του ομάδα να επιλέξει το πρόσωπο που θα λειτουργεί ως τέτοιος μέσα στη Βουλή (ακούγεται η Ολγα Γεροβασίλη ως επικρατέστερη και λογικό, αν και ποτέ δεν ξέρει κανείς γιατί το εσωκομματικό τοπίο που αναδεικνύεται πια είναι terra incognita). Κατά την άποψή μου, στο ορατό μέλλον θα επικρατήσει έντονη εσωστρέφεια με την έννοια ότι δεν υπάρχει πρόσωπο που να ξεχωρίζει για να μπει άνετα στα παπούτσια του Αλ. Τσίπρα, αν και ο τελευταίος αποδείχθηκε «χαρά και συμφορά» για τον Σύριζα. Να μην ξεχνάμε ότι με αυτόν επικεφαλής γνώρισε την … δόξα και έγινε κυβέρνηση και πάλι με τον ίδιο γνώρισε την συντριβή, με την επισήμανση ότι όπου έβαλε υποψηφιότητα στις τελευταίες εκλογές το κόμμα έπεσε ακόμη πιο βαθειά (π. χ. Ρέθυμνο). Η εσωστρέφεια και οι διαμάχες που θα ακολουθήσουν δεν θα αφορούν το πρόσωπο του νέου αρχηγού, αλλά και την ρότα που θα ακολουθήσει στο εξής ο Σύριζα. Αν θα πάει και θα αγκιστρωθεί αριστερά, ή αν θα διεκδικήσει μέρος του κέντρου, που όλα αυτά χρόνια το άφησε στο έλεος του Κυρ. Μητσοτάκη. Το πρόσωπο του νέου αρχηγού ίσως σηματοδοτήσει τόσο την πορεία, όσο και τις παραπέρα εξελίξεις…
Η δική μου άποψη είναι ότι αυτός ο Σύριζα δεν μπορεί να αλλάξει ρητορική και συμπεριφορά. Η βάση και τα στελέχη του δεν διαθέτουν την παιδεία και την ικανότητα να το κάνουν, που σημαίνει ότι το DNA του είναι δεδομένο, άρα δεν μπορεί να αλλάξει. Νομίζω ότι τα ίδια ισχύουν και για τον Αλ. Τσίπρα, επομένως ούτε με αυτόν, ούτε χωρίς αυτόν αναμένεται διαφορετικό προσωπείο. Που σημαίνει ότι όσα συμβαίνουν σήμερα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορούν να ευνοήσουν σε ένα αισθητό βαθμό το ΠΑΣΟΚ, με την προϋπόθεση ότι ο Ν. Ανδρουλάκης το εκμεταλλευτεί, αλλάζοντας μεταξύ άλλων, το μόνιμα θυμωμένο ύφος και την έντονη κρητική προφορά του, που τον προσομοιάζουν με «αψύ Κρητικό»!
Εκείνο που δεν πιστεύω είναι ότι μπορεί να υπάρξει συμφωνία κρυφής για ενοποίηση Σύριζα και ΠΑΣΟΚ σε ενιαίο κόμμα της κεντροαριστεράς. Κάτι τέτοιο θα φανεί πιθανόν με με μετακινήσεις ψηφοφόρων πρώτα στις αυτοδιοικητικές εκλογές –που οι συριζαϊκές προοπτικές είναι πολύ περιορισμένες έτσι και αλλιώς – και κυρίως στις ευρωεκλογές. Ως τότε, ή με αφορμή αυτές θα πραγματοποιηθούν και οι κινήσεις του Αλ. Τσίπρα, αν αποφασίσει να τις κάνει.
