Με τη συνεδρίαση του πρώτου υπουργικού της Τετάρτης, τις γνωστές και αναμενόμενες κατευθυντήριες παραινέσεις, υποσχέσεις για μεταρρυθμίσεις και αποτελεσματικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης, αρχίζει στην ουσία η… καλοκαιρινή περίοδος. Για όλους. 

Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης δεν ήταν τελικά και κάτι το συγκλονιστικό ή πάντως και το τόσο διαφορετικό, έχει όμως κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, με την όποια σημασία τους. 

Δημοσκόποι και πολιτικά στελέχη συμφωνούν σε ένα σημείο ενόψει των εκλογικών αποτελεσμάτων της Κυριακής: Το ενδιαφέρον δεν είναι τόσο με τι διαφορά θα κερδίσει η ΝΔ, όσο τι ποσοστό θα λάβουν τα μικρά κόμματα, πόσα από αυτά θα μπουν στη Βουλή και πόσα θα μείνουν απ’ έξω. 

Δεν θέλει και πολύ για να διαπιστώσει κάποιος ότι στο ΣΥΡΙΖΑ αναμένουν την προσεχή Κυριακή μάλλον με διάθεση μοιρολατρική, παρά αγωνιστική όπως προσπαθεί να διακηρύξει σχεδόν ξέπνοα ο Αλέξης Τσίπρας. 

Το ενδιαφέρον της επόμενης Κυριακής στρέφεται κατά μείζονα λόγο στο ποσοστό της ΝΔ, στη διαφορά από το ΣΥΡΙΖΑ (που δεν έχει ουσιαστική σημασία) και στο τι θα γίνει «στα χαμηλά», δηλαδή πόσα και ποια κόμματα θα περάσουν το όριο του 3% και θα μπουν στη Βουλή. 

Οι περισσότεροι θα θυμούνται εκείνη την ιστορική επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 2016, για διαφορετικούς λόγους. 

Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης, είναι η φράση που μάλλον περιγράφει εύστοχα τη διαδικαστική προεκλογική περίοδο και αυτό φανερώνεται ακόμη πιο ξεκάθαρα όταν συμβαίνει κάτι τραγικό, όπως το ναυάγιο στα ανοιχτά της Πύλου.