Ας δεχθούμε ως υπόθεση εργασίας ότι ο κ. Κάρας, μέλος της επιτροπής του ευρωκοινοβουλίου που ερευνά τον ρόλο και τη δράση της τρόικας, εκ του πονηρού και ως πολιτικός αντίπαλος του κ. Αλ. Τσίπρα «διέβαλε» τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι στην μεταξύ τους συνάντηση στο Στρασβούργο δεν του παρουσίασε καμία εναλλακτική πρόταση.  Η ουσία είναι μία: το επιτελείο του κ. Τσίπρα θα όφειλε να αναμένει κάτι τέτοιο.

Αντί γι' αυτό, το περιβάλλον του αρχηγού της αντιπολίτευσης προετοιμαζόταν για ένα μεγάλο πολιτικό πάρτυ, εν αναμονή της εξ αναβολής επίσκεψης του κ. Κάρας στην Αθήνα.

Προξενεί δε ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση η ελαφρότητα του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς οι ίδιοι άνθρωποι και ο κ. Τσίπρας, κατηγορούσαν στις αρχές του μηνός την κυβέρνηση και τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου, (σοσιαλδημοκράτη) κ. Μάρτιν Σουλτς, ότι σε συμφωνία με τον κ. Σαμαρά, ανέβαλαν την προγραμματισμένη για τότε επίσκεψη του κλιμακίου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, λέγοντας ότι επρόκειτο για μία χάρη προς την κυβέρνηση, προκειμένου να μην συμπέσει η παρουσία των ελεγκτών με τις τελετές επί τη αναλήψει της προεδρίας της ΕΕ από την Ελλάδα.

Εφόσον λοιπόν τότε είχε εξυφανθεί μία συμπαιγνία με την κυβέρνηση, θα όφειλαν να ανέμεναν μία συμπαιγνία και τώρα.

Αντί γι' αυτό, στενοί συνεργάτες του πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζονταν για μία δική τους φιέστα, νομίζοντας και ελπίζοντας αφελώς, ότι ο κ. Κάρας θα ερχόταν στην Αθήνα και θα ακύρωνε την τρόικα και την κυβέρνηση και θα δικαίωνε πανηγυρικά τον ΣΥΡΙΖΑ.

Με βάση την υπόθεση εργασίας που αναφέραμε, το επιτελείο του κ. Τσίπρα αποδείχθηκε σε αυτήν τουλάχιστον την περίπτωση ανεπαρκές στην προετοιμασία ακόμη και ενός παιχνιδιού «εντός έδρας».

Και έτσι, από κατήγοροι της τρόικας και της κυβέρνησης, βρέθηκαν σε θέση απολογούμενου και αναγκασμένοι να εκδίδουν μακροσκελείς και φλύαρες ανακοινώσεις, με διατυπώσεις Τύπου «σου ΄πα - μου ΄πες», οι οποίες πάντοτε συνιστούν απόδειξη ότι το επικοινωνιακό παιχνίδι έχει χαθεί.

Τον κ. Κάρας ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ τον αναγόρευσε σε πρόσωπο υψίστης σπουδαιότητος, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για ένα φιάσκο.

Κατόπιν όλων αυτών γίνεται σαφές ότι και στο επιτελείο του κ. Τσίπρα επικρατούν σύνδρομα πολιτικού επαρχιωτισμού. Θα μπορούσαν αυτά να θεωρούνται έως και δικαιολογημένα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διατυμπάνιζε την σύγκρουση με τους «Μερκελιστές» και την «Ευρώπη των τοκογλύφων», την ανάκτηση της εθνικής αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας και την αφ' υψηλού αντιμετώπιση της κατάστασης στην ΕΕ. Κοινώς: η αξιωματική αντιπολίτευση επένδυσε μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο σε μία «μικρή» υπόθεση, θεώρησε ότι ένας (ξένος) κούκος θα φέρει την άνοιξη και τελικά. την πάτησε.

Το λάθος της δε, όπως συμβαίνει συνήθως, έγινε εν συνεχεία ακόμη μεγαλύτερο, ενισχύοντας την επιχειρηματολογία περί επαρχιωτισμού. Από την στιγμή που ο κ. Κάρας έκανε ουσιαστικά μία πολιτική παρέμβαση, λέγοντας ότι ρώτησε τον κ. Τσίπρα για τις προτάσεις του και απάντηση δεν έλαβε, το σχόλιο του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να είναι κάτι σαν: «Από πού κι ως πού νομιμοποιείται ένας ευρωβουλευτής να ζητεί εξηγήσεις από έναν αρχηγό κόμματος;» ή ακόμη: «ο κ. Τσίπρας δεν οφείλει να δώσει αναφορά σε μέλη του ευρωκοινοβουλίου. Αντίθετα ο κ. Κάρας οφείλει να απαντήσει σε ερωτήσεις που πιθανώς να ενδιαφέρουν τους Ελληνες». Και πολλά άλλα τέτοια.

Όμως τέτοιες απαντήσεις προϋποθέτουν κάτι: την απάλειψη του συνδρόμου του Ευρωπαίου επαρχιώτη, μία διαδικασία που φαίνεται ότι δεν έχουν μελετήσει και εμπεδώσει όσο θα έπρεπε στον ΣΥΡΙΖΑ.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr