Η χώρα βρίσκεται ήδη σε αχαρτογράφητα ύδατα ελπίζοντας – όπως πάντα – στον από Μηχανής Θεό να τη σώσει, ανατρέποντας τα καταστροφικά αποτελέσματα της γενικευμένης ανοησίας μιας Βουλής που πρέπει να καταγραφεί στην παγκόσμια ιστορία ως η πιο ανεύθυνη ομάδα ανθρώπων που συναθροίστηκε ποτέ σε Κοινοβούλιο – ίσως και εκτός Κοινοβουλίου.

Αυτό που θα συμβεί αυτόν τον μήνα, τον Ιανουάριο, είναι ότι οι πολίτες θα σπεύδουν να σηκώσουν μετρητά από τις τράπεζες, οι επιχειρήσεις ήδη στέλνουν τα χρήματα τους έξω, οι τράπεζες δεν θα είναι σε θέση να χορηγήσουν ούτε ένα ευρώ στην οικονομία ως δάνειο, οι πολίτες θα αναβάλουν την πληρωμή όλων των υποχρεώσεων τους στην εφορία, στις τράπεζες και σε άλλους φορείς από τον φόβο των εξελίξεων και τα δημόσια ταμεία θα αδειάσουν. Αν η κατάσταση αυτή διατηρηθεί και τον Φεβρουάριο και ακόμη χειρότερα τον Μάρτιο, τότε η χώρα θα ξεμείνει τελείως από μετρητά. Αυτό σημαίνει μια νέα εσωτερική πτώχευση καταρχήν και ενδεχομένως και επίσημη πτώχευση πριν το καλοκαίρι αν δεν βρεθεί συμφωνία με τους Ευρωπαίους.

Υπό αυτές τις συνθήκες οι επόμενοι μήνες για το Χρηματιστήριο θα είναι καταστροφικοί και οι τιμές των μετοχών θα εξευτελιστούν. Αντιστροφή της πτωτικής τάσης θα υπάρχει μόνο αν κλείσουμε συμφωνία με την Ευρωπαική Ένωση.

Αν τελικώς από τις εκλογές προκύψει ισχυρή κυβέρνηση θα πρέπει μέσα στον Φεβρουάριο να έχει κλείσει τη συμφωνία με τους Ευρωπαίους για να ενταχθούμε στην πιστωτική γραμμή ενισχυμένων όρων και να διατηρήσουμε κάποια επαρκή χρηματοδότηση από το εξωτερικό. Αν για οποιονδήποτε λόγο δεν κλείσουμε αυτή τη συμφωνία η χώρα δεν θα έχει χρηματοδότηση από το εξωτερικό.

Η κυβέρνηση – όποια και αν είναι αυτή – θα προσπαθήσει τότε να πετύχει δυο πράγματα. Πρώτον να πάρει παράταση μερικών μηνών στο παλιό μνημόνιο μέχρι να βρεθεί μια νέα συμφωνία και δεύτερον να χρηματοδοτηθεί από την εσωτερική αγορά.

Η παράταση του παλιού μνημονίου δεν αλλάζει τίποτα στην πραγματικότητα διότι για να υπάρξουν χρηματοδοτήσεις θα πρέπει να ληφθούν τα μέτρα που δεν λάβαμε μέχρι στιγμής. Συνεπώς και παράταση να πετύχουμε (που πρέπει να την εγκρίνουν όλα τα Κοινοβούλια των ευρωπαικών χωρών, πράγμα όχι αδύνατον αλλά δύσκολο) λεφτά δεν θα πάρουμε αν δεν περάσουμε τα μέτρα.

Όσον αφορά στην εσωτερική χρηματοδότηση αυτή γίνεται με δυο τρόπους.

Πρώτον την έκδοση εντόκων γραμματίων του Δημοσίου που θα κληθούν υποχρεωτικά να αγοράσουν οι τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία και δεύτερον με φορολόγηση των καταθέσεων. Όμως οι τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία αν υποχρεωθούν να αγοράσουν έντοκα θα διαλυθούν. Τα ταμεία δεν θα μπορούν να πληρώνουν συντάξεις και οι τράπεζες δεν διαθέτουν περισσότερα από 4 δις για αγορά εντόκων. Και αυτά είναι αμφίβολο αν θα μπορούν να τα δώσουν διότι εξαρτάται από το αν θα τους το επιτρέψει ο πρόεδρος της ΕΚΤ κ. Μάριο Ντράγκι.

Όσον αφορά στην φορολόγηση των καταθέσεων, σήμερα οι καταθέσεις είναι περίπου 170 δις ευρώ, αλλά είναι λογιστικό χρήμα. Τα χρήματα έχουν δοθεί σε δάνεια, ή έχουν επενδυθεί σε ομόλογα και στις διεθνείς αγορές. Συνεπώς η φορολόγηση των καταθέσεων δεν θα φέρει αληθινό χρήμα στα δημόσια ταμεία. Συνεπώς οι δυνατότητες εσωτερικής χρηματοδότησης είναι πολύ περιορισμένες αν όχι ανύπαρκτες.

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα στο σύνολο του έθεσε την μικροπολιτική πάνω από τα συμφέροντα της χώρας και οδηγεί έναν λαό που υπέστη τεράστιες οικονομικές απώλειες και δοκιμάστηκε σε ακραίο βαθμό, σε μια νέα περιπέτεια με αμφίβολο τέλος και σίγουρα με πολύ μεγάλο οικονομικό και κοινωνικό κόστος.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr