Αυτό που λέει τελικά η ελληνική πλευρά στους ευρωπαίους είναι να μας αφήσουν ήσυχους να ακολουθήσουμε δική μας πολιτική.

Η ελληνική οικονομία όμως αυτή τη στιγμή δεν είναι σε θέση να αυτοσυντηρηθεί διότι δεν παράγει και δεν εξάγει επαρκώς. Έχει τεράστιες δημόσιες δαπάνες που πρέπει να καλύπτει κάθε χρόνο για να μην ξαναγυρίσει στα ελλείμματα και δεν έχει καταφέρει να αναδιαρθρώσει τις δομές της ώστε να φύγουν από τη μέση οι γενεσιουργές αιτίες των ελλειμμάτων. Δεν έχει για παράδειγμα συλλάβει τη φοροδιαφυγή, δεν έχει αναδιαρθρώσει ούτε το φορολογικό σύστημα ούτε τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό, δεν έχει περιορίσει τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά, δεν έχει αντιμετωπίσει την διαπλοκή, δεν έχει ξεφύγει από τη λογική του πελατειακού κράτους, του ρουσφετιού και των ημέτερων. Ουσιαστικά το μόνο που έκανε η κυβέρνηση όπως και οι προηγούμενες είναι να βάζει διαρκώς νέους φόρους σε όσους ήδη πλήρωναν και να αφήνει τους φοροφυγάδες να κλέβουν. Όλοι οι προυπολογισμοί μας στηρίζονται σε έκτακτους φόρους και χαράτσια. Υποτίθεται ότι τα έκτακτα πρέπει να σταματήσουν. Και όμως δεν σταματούν και ούτε πρόκειται να σταματήσουν αν δεν καταφέρει το κράτος να περιορίσει τις δαπάνες του και να μαζέψει τα έσοδα από μόνιμους, νόμιμους, λογικούς και αποδεκτούς από την κοινωνία φόρους.

Όσον αφορά στις δαπάνες, έχει περικόψει σε βαθμό κοινωνικά άδικο και ανθρωπιστικά ανήθικο τα εισοδήματα έχει διακόψει το πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και έχει παγώσει τις πληρωμές πρός όλους πλήν των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων. Μη πληρώνοντας λοιπόν τις υποχρεώσεις της, μη επενδύοντας και κλέβοντας τους έντιμους φορολογούμενους, έχει πετύχει ένα πλασματικό πλεόνασμα για το οποίο πανηγυρίζουμε και το οποίο χρησιμοποιούμε ώς βάση διαπραγμάτευσης για να διώξουμε την τρόικα και τον έλεγχο των ευρωπαίων.

Πες λοιπόν ότι το πετύχαμε (που αποκλείεται). Τι θα πετύχουμε τελικά; Ο Σαμαράς έχει πεί ότι όσα χρήματα περισσεύουν θα δοθούν στην κατανάλωση. Ο Τσίπρας που ενδεχομένως θα τον ακολουθήσει στην ηγεσία της χώρας λέει ότι του κατέβει στο κεφάλι. Ότι θα τους ξαναπροσλάβει όλους, ότι θα δώσει αυξήσεις, ότι ότι ότι του κατέβει προκειμένου να εκλεγεί.

Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι βέβαιον ότι χωρίς τον έλεγχο της τρόικας, το σύστημα θα τείνει ξανά προς την δημιουργία ενός υπερκράτους – πατερούλη που θα ταίζει τους ημέτερους και θα δαπανά ανεξέλεκτα. Αυτό είναι που θέλει εξάλλου ολόκληρο το πολιτικό σύστημα για να δικαιολογήσει την ύπαρξη του ελλείψει οράματος, ιδεολογίας και ικανοτήτων.

Ας πούμε λοιπόν (για αστείο φυσικά) ότι θέλουμε να ξαναγυρίσουμε σε αυτό το μοντέλο. Με τι λεφτά θα το συντηρήσουμε; Με τα ελάχιστα έσοδα που έρχονται από τον τουρισμό κάθε καλοκαίρι; Με τι λεφτά θα κάνουμε επενδύσεις σε υποδομές, με τι λεφτά θα πληρώνουμε τα χρέη και τα ελλείμματα μας;

Με δανεικά από τις αγορές θα πούν ορισμένοι. Οι αγορές λοιπόν θα μας δανείζουν με πολλαπλάσια επιτόκια από αυτά που δανειζόμαστε σήμερα – αν μας δανείζουν, που δεν πρόκειται εφόσον δεν θα υπάρχει η εγγύηση της τρόικας για να ξέρουν την πραγματική κατάσταση της οικονομίας.

Το θέλουμε αυτό; Ίσως κάποιοι να το θέλουν και να το επιδιώκουν. Όμως αν συμβεί αυτό η χώρα θα ξανακυλήσει σε διάστημα λίγων μηνών στην παλιότερη τραγική κατάσταση και μετά θα ακολουθήσει η απόλυτη φτώχεια και καταστροφή.

Δυστυχώς δεν είναι λύσεις αυτές που προτείνουμε στους ευρωπαίους.

Η διαπραγμάτευση που θα είχε νόημα είναι να δεσμευθούμε και να προχωρήσουμε άμεσα στις διαρθρωτικές αλλαγές και να ζητήσουμε από τους ευρωπαίους περισσότερα από όσα μας δίνουν. Όχι δηλαδή να αποφύγουμε τις υποχρεώσεις μας, αλλά να αυξήσουμε τις απαιτήσεις μας. Να ζητήσουμε περισσότερα κεφάλαια για ενίσχυση των δημοσίων επενδύσεων, να ζητήσουμε χαμηλότερα επιτόκια και επιμήκυνση του χρόνου απολπληρωμής των χρεών μας, να ζητήσουμε έμπρακτη προτροπή από τους ευρωπαίους ηγέτες προς τους διεθνείς επενδυτές για επενδύσεις στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα θα πρέπει να απορρίψουμε τις παρεμβάσεις της τρόικας σε ειδικά θέματα όπου υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι εξυπηρετεί επιχειρηματικά συμφέροντα του εξωτερικού (διότι υπάρχουν τέτοιες δυστυχώς).

Η Ελλάδα μπορεί να γίνει ελντοράντο για τους ξένους και τους έλληνες επενδυτές και να συντηρήσει το σύνολο του πληθυσμού της σε ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο. Αρκεί να φτιάξει το κατάλληλο υπόβαθρο για τις επενδύσεις και την άυξηση της ανταγωνιστικότητας της και αυτό συνδέεται άρρηκτα με τις διαρθρωτικές αλλαγές. Χωρίς αυτές, όλα όσα κάναμε είναι μια τρύπα στο νερό. 

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr