Ο Andy Warhol έλεγε οτι κάθε άνθρωπος δικαιούται μία, τουλάχιστον, φορά στη ζωή του πέντε λεπτά δημοσιότητας. Εκεί θα φανεί ο ψυχισμός του, ο χαρακτήρας του και, γιατί όχι, οι κρυφές του επιθυμίες και τα απωθημένα του.
Κι όταν λέω απωθημένα, μην με παρεξηγείτε οτι αναφέρομαι σε ιδεοληψίες αφού αυτές, στο κάτω-κάτω της γραφής, προϋποθέτουν την ύπαρξη κάποιας, έστω και λανθάνουσας, ιδέας και μιας εμμονικής στάσης για την υλοποίησή της που, ακόμα κι αν η ιδέα αυτή είναι εσφαλμένη, δεν παύει να είναι θεμιτή και αξιολογήσιμη και δεκτική κριτικής στα πλαίσια ενός δημοκρατικού διαλόγου.

Τα απωθημένα, από την άλλη πλευρά, είναι μια αυστηρά προσωπική, εμμονική – επίσης - αντίληψη που οδηγεί όμως, συνειδητά ή ασυνείδητα, σε συμπεριφορές που αποκλειστικό σκοπό έχουν να καλύψουν συναισθηματικά ή άλλα (ψυχοσωματικά, ίσως) κενά ενός προσώπου μεσ’ από επιλογές του που, υπό κανονικές συνθήκες, δεν θα είχε προκρίνει και που τις υποστηρίζει, παρά ταύτα, με πάθος ακόμα κι όταν τα γεγονότα αποδεικνύουν, με τον πιο καταλυτικό κι αδιαμφισβήτητο τρόπο, το de facto αβάσιμό τους.

Κάθε φορά, όμως, που αποδομούνται, εκ των πραγμάτων, οι επιλογές αυτές το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι η συντεταγμένη κατάρρευση του νοητικού οικοδομήματος στο οποίο το άτομο αυτό έχει αφοσιωθεί, ψυχή τε και σώματι, και στο οποίο έχει επενδύσει με αποτελέσματα που διαφέρουν ανάλογα με την προσωπικότητα, την ψυχοσύνθεση, τις καταβολές, τις ψυχικές αντοχές και τις τάσεις κάθε ανθρώπου.

Μερικοί άνθρωποι είναι συνεσταλμένοι και εσωστρεφείς και κλείνονται στον εαυτό τους, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται, περιοριζόμενοι σε μια στυγνή αυτοκριτική που μπορεί πολλές φορές να φθάσει και σε ακραίες καταστάσεις, ακόμα και στην αυτοκτονία.

Άλλοι, με τη σειρά τους, ενεργούν εξωστρεφώς και κοιτάνε να επιρρίψουν τις ευθύνες για τα αίτια της αποτυχίας τους σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον ίδιο τους τον εαυτό που, επιμελώς, κρατούν στο απυρόβλητο και επιδίδονται σ’ ένα κυνήγι μαγισσών και φαντασμάτων για να δικαιολογήσουν τα δικά τους, προσωπικά, σφάλματα προσπαθώντας μέσω μιας καταγγελτικής συμπεριφοράς να αισθανθούν, με τον τρόπο αυτό, δικαιωμένοι και ασφαλείς στον μικρόκοσμο στο οποίο έχουν αυτοπεριορισθεί.

Στην προσπάθειά τους αυτή όλα τα μέσα είναι διαθέσιμα στην φαρέτρα τους σε πρώτη ζήτηση. Το ψέμα, η διαβολή, η υπαναχώρηση από προηγούμενες απόψεις και θέσεις, η συκοφαντία, ακόμα και η υπόθαλψη ωμά παράνομων και ποινικά κολάσιμων πρακτικών, ασύλληπτων στο μυαλό ενός μέσου, συνετού, λογικού και νομιμόφρονα ανθρώπου.

Υποθέτω οτι δεν συντρέχει λόγος να σας εξηγήσω σε ποιάν από τις δύο κατηγορίες ανήκει ο Γιάνης (με ένα «ν»). Ούτε, υποθέτω, οτι χρειάζεται να έχει κανείς μαντικές ιδιότητες για να συμπεράνει εκ του ασφαλούς οτι η αυτοκριτική δεν είναι μέσα στις προτεραιότητές του. Τα γεγονότα, άλλωστε, μιλούν από μόνα τους. Τα γεγονότα, Γιάνη. Τα γεγονότα.

Εντάξει, δε λέω. Ο Warhol είπε πέντε λεπτά. Εσύ, όμως, κυριολεκτικά ξεπατώθηκες. Πέντε ολόκληρους μήνες, 24 ώρες το 24ωρο, σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, σε κάθε διαθέσιμο τηλεοπτικό σταθμό, στο internet, με συνεχή τρολαρίσματα και ευφυολογήματα στα social media, φωτογραφήσεις σε περιοδικά και προγραμματισμένες εμφανίσεις σε πολυτελή θέρετρα πάντα στην διάθεση των πανταχού παρόντων paparazzi. Ούτε ο Warhol δεν πρέπει να είχε απολαύσει τόση δημοσιότητα όσο εσύ Γιάνη τους τελευταίους αυτούς πέντε μήνες. Ούτε και κανένας από αυτούς που θεωρούμε «μεγάλους» (στον τομέα του ο καθένας) δεν κατάφεραν να έχουν την δική σου προβολή Γιάνη.
Κι όμως, αυτό δεν ήταν αρκετό. The world is not enough for the man called Yanis, για να το πω και στην γλώσσα της προτίμησής σου αφού, τα μητρικά μας Ελληνικά αποδείχθηκαν πολύ πτωχά για να εκφράσουν τα βαθυστόχαστα νοήματα των καινοφανών σου αντιλήψεων για την ζωή, τους ανθρώπους, την πολιτική, την νομιμότητα και – εν τέλει – αυτή την ίδια την πραγματικότητα.

Προφανώς κινείσαι σ’ ένα άλλο Σύμπαν από αυτό των υπολοίπων (πιθανόν παράλληλο, πιθανότατα και όχι) και διακτινίζεσαι μεσ’ στην καρακοσμάρα σου σαν αφέντης και άρχοντας μ’ εκείνο το ειρωνικό προσποιητό χαμόγελο και το μάτι που γυαλίζει και μας αφήνεις όλους άναυδους με τις ανέριστες πρακτικές σου.

Πρακτικές που, δυστυχώς, πληρώνουμε όλοι σήμερα, τόσο αυτοί που σε ψήφισαν όσο κι όλοι εμείς που δεν σε τιμήσαμε με την ψήφο μας.

Είχα, ειλικρινά, αποφασίσει να μην ξαναγράψω για τον Γιάνη. Έχω βαρεθεί, δεν το κρύβω, να ασχολούμαι με τον άνθρωπο αυτόν. Αλλά δεν με αφήνει. Κάθε μέρα, με τις πράξεις του, ξεπερνά και τον ίδιο του τον εαυτό και με εκπλήσει αρνητικά σε όλα τα επίπεδα. Δεν ξέρω αν πρέπει να βάλω τα γέλια ή τα κλάματα.

Πολύ φοβούμαι οτι αυτό δεν είναι μόνον δικό μου πρόβλημα. Είναι και το πρόβλημα δέκα εκατομμυρίων Ελληνίδων και Ελλήνων και θα είναι, δυστυχώς, και το πρόβλημα των πέντε γενιών που θα μας ακολουθήσουν.
Γιατί τόσο θα μας στοιχίσουν τα πέντε σου λεπτά Γιάνη. Και μην μου πει κανείς οτι για όλα έφταιξε ο Warhol.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr