Πολύ πιθανότερο είναι ο Αντώνης Σαμαράς να κατεβεί σε εκλογές εάν αποφασίσει ότι δεν μπορεί να κυβερνήσει, παρά ο Βαγγέλης να «εγκαταλείψει τον ελληνικό λαό στην τύχη του» και να αρνηθεί το ρόλο του κυβερνητικού σταθεροποιητή, που του έχει εναποθέσει το έθνος και η μοίρα, όπως ο ίδιος αρέσκεται να φαντασιώνεται.

Ο Βαγγέλης, εάν δεν το έχουνε πάρει χαμπάρι μεγάλο μέρος των Ελλήνων ψηφοφόρων, είναι ο μόνος πολιτικός ηγέτης της χώρας που συνυπογράφει και υποστηρίζει την μνημονιακή πολιτική της Ελλάδας από υψηλές θέσεις κυβερνητικής ή και κομματικής συνυπευθυνότητας από τις εκλογές του 2009 μέχρι τώρα, αδιαλείπτως. Όλοι οι άλλοι μεγάλοι ηγέτες του ελληνικού πολιτικού συστήματος, ήρθαν και παρήρθαν, αλλά ο Βαγγέλης, την καίρια στιγμή μεγάλων και ξαφνικών αλλαγών, παρέμεινε όρθιος, ανέγγιχτος, ισχυρός, και αθεράπευτος υποστηρικτής της καταστροφής της ελληνικής οικονομίας και του κοινωνικού ιστού της χώρας. Ο κ. Βενιζέλος το θεωρεί αυτό κατόρθωμα και εθνικό καθήκον. Ο υπογράφων το θεωρεί τρανταχτή απόδειξη ότι ο Βαγγέλης είναι ο μεταμοντέρνος και μετεμψυχωμένος έλληνας Πρίγκιπας του Μακιαβέλι, κατέχων και την απαραίτητη νοητική επάρκεια του μυθοπλαστικού πρίγκιπα της Αναγέννησης, αλλά και ακόμα πιο σημαντικά, και την αναγκαία ηθική ελαστικότητα του πρωτότυπου.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι μεγαλύτεροι τωρινοί εχθροί του κ. Βενιζέλου, πολιτικά, αλλά όπως φαίνεται, και κοινωνικά, είναι οι άνθρωποι που μόλις πριν από ολίγο ήταν και οι σημαντικότεροι συνεργάτες του, ξεκινώντας από τον πρώην υπουργό οικονομικών, και άμεσο προκάτοχο του κ. Βενιζέλου, τον κ. Παπακωνσταντίνου, συνεχίζοντας με τον Γιωργάκη, τον προκάτοχο του κ. Βενιζέλου στο ΠΑΣΟΚ, και κλείνοντας με τον πρώην στενό του συγκυβερνήτη στην τωρινή κυβέρνηση, τον κ. Κουβέλη.

Και με τους τρείς αυτούς σημαντικούς πολιτικούς ηγέτες, οι οποίοι ούτε να τον ακούσουν νομίζω δεν θέλουν, και οι οποίοι συνεργάστηκαν με τον κ. Βενιζέλο στην επιβολή και στην συντήρηση  της καταστροφικής μνημονιακής πολιτικής, ο κ. Βενιζέλος, στην κρίσιμη στιγμή των τριών ανατροπών αυτών των τριών πρώην συνεργατών, βγήκε ο μεγάλος κερδισμένος και επιτυχημένος έλληνας πολιτικός ηγέτης, και οι άλλοι τρεις βγήκαν διαδοχικά, ο ένας μετά τον άλλον, οι μεγάλοι χαμένοι. Ο Αντώνης Σαμαράς σίγουρα φυλάει τα ρούχα του, για να έχει τα μισά, και σίγουρα κοιτάει πίσω από την πλάτη του, κάθε μέρα, καθ’ όλη την διάρκεια της στενής του συνεργασίας με τον Βαγγέλη.

Αρχίζοντας με τον κ. Παπακωνσταντίνου, βλέπουμε τον Βαγγέλη να διαδέχεται  στην θέση του τον αποτυχημένο πρώην υπουργό οικονομικών στην κρίσιμη στιγμή, και να διατυμπανίζει ότι «τώρα μπαίνω στην εμπόλεμη κατάσταση», (σαν υπουργός οικονομικών από υπουργός αμύνης), και σαν πρώτη πολεμική πράξη του εναντίον της εθνικής καταστροφής ήταν να καταχωνιάσει την λίστα Λαγκάρντ στο συρτάρι του γραφείου του και του σπιτιού του (!) για 16 μήνες συνολικά, και, μετά, όταν ξεσηκώθηκε σάλος για αυτή την εξαφάνιση της λίστας, να την παρουσιάσει, να αυτοπαινευτεί ότι ολομόναχος έσωσε την λίστα από την αφάνεια, και να βγεί ο ίδιος η μεγάλη αθώα περιστερά της ιστορίας, με την βοήθεια του Σαμαρά, ενώ ο κ. Παπακωνσταντίνου είναι κατηγορούμενος για βαριά εγκλήματα λόγω της λίστας.

Το επόμενο χρόνο, όταν τα ψωμάκια του Γιωργάκη άρχισαν να λιγοστεύουν ανησυχητικά, ήταν ο Βαγγέλης που έγινε το καλό παιδί της Ευρωζώνης στην μοιραία συνάντηση ευρωζωνικής κορυφής του Μόντε Κάρλο, και επέστρεψε με διαφορετικό αεροπλάνο στον αεροδρόμιο του Ελευθέριου Βενιζέλου, θριαμβευτικά σαν σωτήρας της χώρας, ξεκινώντας την εκκίνηση για την καθαίρεση του Γιωργάκη από την αρχηγεία της κυβέρνησης και του κόμματος.

Και ένα χρόνο και βάλε, αργότερα, την στιγμή που τραγουδούσε γλυκά και ομόηχα με τον κ. Κουβέλη εναντίον των «βάναυσων» πρωτοβουλιών του Αντώνη Σαμαρά, (βλέπε ΕΡΤ κλπ), και ενώ ο Βαγγέλης ορκιζότανε δημοσίως ότι είναι απόλυτα ομόφωνος και ομοϊδεάτης με τον αρχηγό της ΔΗΜΑΡ εναντίον του «αντιπροοδευτικού» Αντώνη, ήταν ο Βενιζέλος που εγκατέλειψε τον Κουβέλη την κρίσιμη στιγμή και παρέμεινε στην συγκυβέρνηση αφήνοντας τον Κουβέλη να φύγει από την κυβέρνηση και να εξαφανιστεί με το κόμμα του στο πολιτικό περιθώριο της χώρας.

Και για να μη ξεχνάμε και κάτι άλλα, σημαντικότατα βήματα στα οποία συνέβαλε ο Βαγγέλης σημαντικά, και τα οποία προσφέρουν υποστήριξη στην συνεχιζόμενη καταστροφή τη χώρας. Πριν δέκα χρόνια περίπου, ο Βαγγέλης φέρεται σαν πνευματικός νονός της συνταγματικά κατοχυρωμένης αμνηστίας και ασυλίας πολιτικών ηγετών στην Ελλάδα με τον συνταγματικό νόμο περί «ευθύνης» υπουργών, που ακόμα καταδυναστεύει την πολιτική, και όχι μόνο, ζωή του έθνους. Το 2012, εάν θυμάμαι καλά, ο Βαγγέλης έβαλε την υπογραφή του, σαν υπουργός οικονομικών σε δεύτερο νόμο πολιτικής αμνηστίας, αμνηστεύοντας όλους τους υπουργούς οικονομικών από το 1997 και ύστερα, συμπεριλαμβανομένου και του ιδίου, φυσικά, για κάθε υπουργική εντολή που εδόθη να προσφερθεί χρηματική βοήθεια σε ελληνικές τράπεζες από το ελληνικό δημόσιο για λόγους «συστημικούς» των τραπεζών. Και φυσικά, μόλις τις προάλλες, νέος νόμος αμνηστίας έχει περάσει από την τωρινή κυβέρνηση, της οποίας ηρωικός και άσπιλος πυλώνας παραμένει ο Βαγγέλης, για όσους ανθρώπους στην κυβέρνηση εργάστηκαν στην ιδιωτική κεφαλαιοποίηση της EURO Bank. Ο Βαγγέλης δεν το έχει κατορθώσει ακόμα, αλλά προς τα εκεί οδηγείται αυτή η ιστορία, μία κατάσταση, όπου κάθε νόμος που θα βγάζει η κυβέρνηση της οποίας θα είναι και πυλώνας της, θα εμπεριέχει και μία παράγραφο αμνηστίας για κάθε πεπραγμένο και για κάθε δράττοντα. Καθαρές δουλειές είναι το παν.

Αυτός είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο αδιαλείπτως μεγάλος και κεντρικός ανήρ του ελληνικού πολιτικού συστήματος τα τελευταία χρόνια της καταστροφής και όχι μόνο. Οπότε, μην φοβάστε, ο Βαγγέλης θα είναι ο τελευταίος πολιτικός που θα εγκαταλείψει το έθνος και την ελληνική κυβέρνηση. ­­

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr