Δεν είμαστε καλά. Δεν είμαστε καθόλου καλά και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, είμαστε χάλια. Πολύ χάλια. Το χειρότερο είναι ότι δεν καταλαβαίνουμε πόσο χάλια είμαστε. ΄Η κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε, γιατί κάτι τέτοιο ισοδυναμεί με απάτη σε βάρος του εαυτού μας, δηλαδή με απερίγραπτη βλακεία. Και η διαπίστωση προκύπτει από όσα συμβαίνουν στο επαρχιώτικο περιβάλλον μας, καθώς και από τις διάφορες εκφάνσεις της δομικής εσωστρέφειας που μας χαρακτηρίζει σαν «ανάδελφο» λαό, που όμως νοιώθει ασφάλεια και ηδονή να παραμένει σ΄ αυτή την κατάσταση.