Θα ήθελα λοιπόν να μοιραστώ σήμερα ορισμένες από τις παρατηρήσεις του Βλαντ, όταν άρχισα να του γκρινιάζω, ως συνήθως, για την κατάσταση στην Ελλάδα. «Κοίτα», μου λέει, «στην Ελλάδα πληρώνετε το τίμημα της ανάπτυξης. Η οικονομία σας υπερθερμάνθηκε από την εισροή φθηνών κεφαλαίων. Αλλά αυτό είναι καλό. Μετά την ύφεση, η ανάπτυξη μένει. Η Ελλάδα είναι και θα μείνει ανεπτυγμένο κράτος. Οταν ερχόμουν διακοπές στη χώρα σου, τη δεκαετία του 1980, οι υποδομές, οι δρόμοι, τα κτίρια, ήταν χειρότερα από τη Γιουγκοσλαβία, όπως και το επίπεδο διαβίωσης. Σήμερα, η Ελλάδα έχει αποκτήσει υποδομές που θα της μείνουν. Αντίθετα, εμείς ξοδεύουμε χρήματα για να χτίσουμε υποδομές, οι οποίες είχαν καταστραφεί από τον πόλεμο. Οπότε, είστε σε απείρως καλύτερη θέση από εμάς.
» Επίσης, κάτω από το «εποικοδόμημα» κάθε οικονομίας, υπάρχουν τα θεμέλια. Και τα θεμέλια της Ελλάδας είναι ισχυρά: έχετε αρκετά καταρτισμένο εργατικό δυναμικό, έχετε φυσικό και ορυκτό πλούτο, έχετε ιδανική γεωγραφική θέση για την εισαγωγή εμπορευμάτων στην Ευρώπη, ιδανικό κλίμα για την ανάπτυξη του τουρισμού και της γεωργίας, έχετε υποδομές, έχετε ειρήνη. Στην Παγκόσμια Τράπεζα, εργαζόμαστε με χώρες που δεν έχουν τίποτε απ’ όλα αυτά. Εσείς απλώς πρέπει να εκμεταλλευτείτε τα ισχυρά σας θεμέλια, ώστε να βάλετε την οικονομία να δουλέψει.
Ο Βλαντ εντόπισε όμως δύο προβλήματα: «πρώτον, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν πέφτουν οι τιμές στην Ελλάδα. Σαν οικονομολόγος, το θεωρώ ένα τεράστιο μυστήριο. Και είναι κρίμα, γιατί η Ελλάδα χρειάζεται τον αποπληθωρισμό αυτή τη στιγμή, ώστε να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητά της. Δεύτερον, έχετε τεράστιο πρόβλημα με την εικόνα σας στο εξωτερικό. Νομίζω η μοναδική χώρα της Ευρώπης που έχει χειρότερες δημόσιες σχέσεις από τις δικές σας, είμαστε εμείς, η Σερβία».
Του εξήγησα ότι οι τιμές δεν πέφτουν, γιατί οι συντεχνίες αντιστέκονται στο άνοιγμα αγορών, υπηρεσιών και επαγγελμάτων, ενώ οι κυβερνήσεις μας δεν έχουν κάνει τίποτε για τα καρτέλ που λυμαίνονται τον τόπο. Επίσης, του είπα ότι αποκλείεται να βελτιώσουμε την εικόνα μας, όταν καίγεται η Αθήνα μια φορά το μήνα και η αντιπολίτευση αντιστέκεται σε κάθε επένδυση, από την Κερατέα, μέχρι την Κασσάνδρα. Ουσιαστικά, ο κ. Τσίπρας, του είπα, δεν θέλει επενδύσεις, θέλει να τους προσλάβει όλους στο δημόσιο.
Ο Βλαντ δεν άλλαξε γνώμη για τις θετικές προοπτικές της Ελλάδας. Μεγάλωσε σε μία χώρα όπου όταν έλεγες ότι «οι πολιτικοί μας σκοτώνονται μεταξύ τους», το εννοούσες κυριολεκτικά. Αν αυτή η χώρα βρίσκει το δρόμο της, τότε δεν μπορεί, θα τον βρει και η Ελλάδα....