Η προσέγγιση αυτή έχει εμφανώς "υπερδεξιές" καταβολές μιας και στηρίζεται στο εθνικιστικό αφήγημα του περίπου "περιούσιου" λαού με την μοναδική συμβολή στην παγκόσμια ανθρώπινη ιστορία και πολιτισμό, ο οποίος έχει "αυτονοήτως" δικαιώματα (αλλά, περιέργως πώς, απαλλάσεται υποχρεώσεων). Το δυστύχημα είναι ότι η λεγόμενη "αντιμνημονιακή συμμαχία" και η εξ αυτής απορρέουσα κυβερνητική σύζευξη ενός υπερδεξιού εθνικιστικού λόγου με μια χαμηλού επιπέδου, (εκ-)λαϊκιστική συνθηματολογική προσέγγιση στηριγμένη σε "κλασικές" αριστερές προτάσεις αξιών (λ.χ. η αλληλεγγύη), κατόρθωσαν να προπαγανδίσουν επιτυχώς αυτή την επωδό ως την απόλυτη, την ύστατη θέση "αμύνης" σε κάθε προσπάθεια κατανόησης των τεκταινομένων. Άπαξ και εκστομισθεί, ηλεκτρική τάση διαρρέει τους συνομιλητές στερώντας τους τον λόγο (και κάθε δυνατότητα κριτικής σκέψης). (Επαν)εμφανίζεται μαγικά μεγάλη φωτεινή επιγραφή «ή εμείς ή αυτοί», η θερμοκρασία πέφτει, ο ιδρώτας παγώνει, τυχόν αντιρρησίες "ζαρώνουν". Η φράση-μπαλαντέρ επιτυγχάνει να μεταθέσει μια άθλια, διχαστική συνθηματολογία σε ένδοξη γραμμή υπερήφανης άμυνας που "αγκαλιάζει" όλους τους συν-'Ελληνες.
Πρόκειται, βεβαίως, για μια γραμμή "Μαζινό": παντελώς άχρηστη, όπως ακριβώς η πραγματική οχυρωματική διάταξη στα γαλλο-γερμανικά σύνορα. Οι «αντίπαλοι» δεν ασχολούνται καν μαζί της, διότι αλλού βρίσκεται το διακύβευμα των διαπραγματεύσεων και αλλού δίνεται η πραγματική μάχη. Όσο κι αν την προβάλλουν ή την επισείουν οι κυβερνώντες, δεν επηρρεάζει σε τίποτα ―εκτός ίσως από την πρόσκαιρη αύξηση της κομματικής συσπείρωσης ―ταυτόχρονα με την σταδιακή ενσωμάτωση μιας φασιστογενούς επιχειρηματολογίας.
Για να συντελεστεί μια «Εθνική Ταπείνωση» αυτό που κατ' ελάχιστον απαιτείται είναι η ύπαρξη μιας σαφούς, διακριτής και παγκοσμίως πανθομολογούμενης Εθνικής Υπεροχής. Τέτοιο πράγμα η Ελλάδα (με την ευρύτατη έννοια) έχει να βιώσει από την εποχή της Μάχης των Γαυγαμήλων. Βεβαίως δεν χρειάζεται να σκεφτόμαστε μόνο σε πολιτικό ή στρατιωτικό επίπεδο. Ένα πρόσφατο και ευκόλως κατανοητό παράδειγμα: το καλοκαίρι του 2014 η Βραζιλία βίωσε μια Εθνική Ταπείνωση κατά την διάρκεια του ημιτελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου, όταν η Εθνική της έχασε με το συντριπτικό 7-1 από την αντίστοιχη της Γερμανίας. Η Εθνική Υπεροχή της Βραζιλίας του 21ου αιώνα συμπυκνωνόταν στο ποδόσφαιρο. Πέραν της λαμπρής πρόσφατης ιστορίας της στο άθλημα, των μεμονωμένων ποδοσφαιριστών―παγκόσμιων αστέρων της ομάδας, ήταν διοργανώτρια χώρα του Μουντιάλ και, επιπλέον, κουβαλούσε το βάρος των προγνωστικών για την κατάκτηση του τροπαίου. Εκτός των οίκων στοιχημάτων, οι οικονομικοί κολοσσοί Goldman Sachs της Wall Street, η ιταλική Unicredit και η Danske Bank είχαν προβλέψει την επικράτηση των "Σελεσάο" (και βεβαίως βασίσει οικονομικές αποφάσεις στο θετικό κλίμα που θα προέκυπτε εντός της χώρας). Πανθομολογούμενη η Εθνική Υπεροχή, εξίσου πραγματική και επώδυνη η Εθνική Ταπείνωση.
Ποιά είναι λοιπόν ακριβώς η αντίστοιχη παγκοσμίως πανθομολογούμενη Εθνική Υπεροχή της χώρας μας η οποία τίθεται εν προκειμένω σε κίνδυνο; Ο Χρυσούς Αιών του Περικλέους; Όχι βέβαια. Η φράση-φούσκα περί «Εθνικής Ταπείνωσης» στόχο έχει να αποκρύψει την ένδεια επιχειρημάτων, οργάνωσης και σχεδιασμού όλων των ελληνικών κυβερνήσεων οι οποίες θεωρούν ότι μπορούν να στηρίζονται σε μια λαμπρή μεν, απόμακρη δε Ιστορία ώστε να εκμαιεύσουν παραχωρήσεις από εταίρους και συμμάχους. Δυστυχώς όμως, δεν παρίστανται στις αίθουσες των Διαπραγματεύσεων ούτε οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, ούτε οι ήρωες του '21, ούτε οι Βυζαντινοί Ακρίτες, ούτε ο Μεγαλέξανδρος, ούτε ο Κλεισθένης, ο Περικλής, ο Πλάτωνας κι ο Αριστοτέλης. Οι σπουδαιότεροι αυτών φωτίζουν εξίσου όλους τους λαούς της Οικουμένης, αποτελώντας κομμάτια της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Οι σκιές που είναι σαφέστατα ζωντανές σε όλες τις Διαπραγματεύσεις ανήκουν σε μας τους σημερινούς Έλληνες. Αφορούν υποσχέσεις κυβερνώντων για μεταρρυθμίσεις που δεν τηρήθηκαν, στατιστικά στοιχεία που πιθανώς παραποιήθηκαν, κοινοτικά κονδύλια που κατασπαταλήθηκαν, χωματερές που καπνίζουν, δικαστικές υποθέσεις που χρονίζουν, "αναπηρικές" συντάξεις, σκανδαλώδεις προσλήψεις και βολέματα ημετέρων που ούτε καν μια "ανώτερη" "αριστερή" ηθική καταφέρνει να τερματίσει... Αν αυτό το σύνολο των ντροπιαστικών δεδομένων τολμούν κάποιοι να θεωρούν ως "Εθνική Υπεροχή" και φοβούνται ότι θα το συντρίψουν οι εταίροι και σύμμαχοί μας προκαλώντας μια «Εθνική Ταπείνωση», φοβούνται μόνο για το τομάρι τους και τις εκλογικές τους πελατείες. Αυτοί όλοι ας ταπεινωθούν. Ίσως επιτέλους μάθουν να είναι ταπεινοί.