Τώρα έρχεται η δεύτερη θυσία της Ιφιγένειας/Ελλάδας για να προστατεύσει τις αθέμιτες και παράνομες ανάγκες πολλών κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γύρω από την απίστευτα λανθασμένη αρχιτεκτονική της στο μεταναστευτικό και στο προσφυγικό τομέα.
Και ξεσκεπάζεται ο παρόμοιος εθνοβόρος και λαοβόρος χαρακτήρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που συνοψίζεται στο «κατάστρεψε μία μικρή, αδύναμη χώρα, για να σώσεις το ανούσιο και ανόσιο οικοδόμημα της «ενωμένης» Ευρώπης». Λες και με τέτοιες αχαρακτήριστες πολιτικές της «ενωμένης Ευρώπης», μπορεί η Ευρώπη να παραμείνει «ενωμένη» για πολύ περισσότερο χρόνο…
Η διαχείριση της ευρωζωνικής ηγεσίας όταν έσκασε η γερμανο-οδηγούμενη χρηματοπιστωτική φούσκα του ευρώ, το 2010, ήταν ξεκάθαρη. Οι καταστροφικές συνέπειες των καταστροφικών χρηματοπιστωτικών λαθών της ευρωζωνικής φούσκας έπρεπε να πέσουν αποκλειστικά και μόνο, μαζί με συνδεδεμένες εθνικές ρετσινιές, πάνω σε λαούς, σε ψηφοφόρους, σε φορολογούμενους, και μάλιστα των μικρότερων και αδυνάτων κρατών, για να σωθεί το τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης, βλέπε τις μεγάλες τράπεζες της Γαλλίας και της Γερμανίας, και ειδικότερα να σωθούν οι δανειστές τραπεζίτες των κρατών του σκληρού πυρήνα, αλλά και οι φορολογούμενοι/ψηφοφόροι λαοί στα κράτη αυτών των τραπεζών/δανειστών.
Έτσι επωμίστηκε ένας μικρός λαός, με μία δυσλειτουργική οικονομία, και ένα δυσλειτουργικό κράτος, ένα αβάσταχτο φορτίο χρέους, το οποίο ανήκε, από την αρχή και τουλάχιστον κατά το ήμισυ πάνω στους ώμους των δυσλειτουργικών ιδιωτικών τραπεζών του πυρήνα, και των δυσλειτουργικών κυβερνήσεων του πυρήνα, βλέπε Γερμανία και Γαλλία, και φυσικά και των ψηφοφόρων και φορολογούμενων αυτών των κυβερνήσεων, που υποστήριξαν, εάν δεν καθοδήγησαν, την δημιουργία αυτής της τεράστιας χρηματοπιστωτικής φούσκας.
Τώρα πρέπει η Ελλάδα, πάλι, και η σύμπτωση δεν είναι τυχαία, για διάφορους λόγους, να θυσιαστεί στον βωμό της «ενωμένης» Ευρώπης, για να διασώσει το δίδυμο κακώς σχεδιασμένων ευρωπαϊκών νομοθεσιών/συμφωνιών. Την συμφωνία Schengen, για την ελεύθερη ενδοευρωπαϊκή διακίνηση ανθρώπων, και την συμφωνία του Δουβλίνου για την αποδοχή και ενσωμάτωση προσφύγων μέσα στα κράτη της ΕΕ από χώρες εκτός της Ευρώπης.
Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι, με το σκάσιμο της προσφυγικής κρίσης, το περασμένο χρόνο, μόνο δύο χώρες προσπάθησαν τίμια να ανταποκριθούν και να υπηρετήσουν το γράμμα και το πνεύμα της συμφωνίας του Δουβλίνου περί αποδοχής προσφύγων. Η Ελλάδα και η Γερμανία, οι δύο αιώνιοι αντίπαλοι της πρώτης και συνεχιζόμενης κρίσης, της χρηματοπιστωτικής. Η Ελλάδα κατηγορείται ότι δεν υπηρετεί την συνθήκη αρκετά. Αλλά οι αριθμοί είναι αμείλικτοι στο να ξεσκεπάζουν την αλήθεια.
Χονδρικά, ένα εκατομμύριο πρόσφυγες και άλλοι μετανάστες μπήκαν στην Ελλάδα από την Τουρκία το 2015, και εν καιρώ, με πολλές δυσκολίες, βρήκαν τον δρόμο τους για την Γερμανία. Η Γερμανία αποδέχθηκε περίπου ένα εκατομμύριο πρόσφυγες, πέρσι, αυτούς που πέρασαν μέσα από την Ελλάδα, βασικά. Η σύγκριση των δύο καταστάσεων είναι συντριπτική και απίστευτη. Η Γερμανία αναστέναξε και είπε ΟΧΙ ΑΛΛΟ. Η Ελλάδα συνεχίζει υπομονετικά, όπως καλύτερα μπορεί. Η Ελλάδα, από όπου πέρασε αυτό το εκατομμύριο προσφύγων έχει 11 εκατομμύρια πληθυσμό, ένα κρατικό προϋπολογισμό 175 δις και μία ανεργία στα 25%, Και όμως, στην Ελλάδα, ακόμα και η Χρυσή Αυγή έχει καταστείλει τις ρατσιστικές της ενέργειες, καθότι βρίσκεται υπό ποινικές διαδικασίες.
Στην Γερμανία ο πληθυσμός είναι οκταπλάσιος της Ελλάδας, ο δε κρατικός προϋπολογισμός της πλησιάζει το δεκαπενταπλάσιο του ελληνικού, η δε ανεργία της είναι το ένα πέμπτο της ελληνικής. Και όμως όχι μόνο ήταν η Γερμανία που αναστέναξε και βόγκηξε από το βάρος, (και όχι η Ελλάδα), αλλά και η κοινωνία της σηκώθηκε αγριεμένη με διαδηλώσεις και βιαιοπραγίες πολιτών εναντίων των ξένων, και δεν μιλάμε μόνο για ανθρώπους του πολιτικού χρώματος της Χρυσής Αυγής.
Αυτή η παραπάνω αντιπαράθεση Ελλάδας και Γερμανίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν απόδειξη της ισχύος του ρητού, «ΟΥΚ ΕΝ ΤΩ ΠΟΛΛΩ ΤΟ ΕΥ».
Αλλά η Γερμανία και η Ελλάδα είναι οι καλές χώρες όσον αφορά την συνθήκη του Δουβλίνου, στην προσφυγική κρίση. Όλες οι άλλες χώρες, μηδεμιάς εξαιρουμένης και στην Ευρωζώνη και στη ΕΕ, αποποιήθηκαν από την αρχή να αποδεχθούν το μερτικό τους από το προσφυγικό κύμα, και προσπαθώντας να αποφύγουν τους πρόσφυγες, καταπατούν δεξιά και αριστερά την συμφωνία της Schengen.
Και περίλαμπρα, την πρώτη και μόνη λύση που η ευρωπαϊκή ηγεσία μπόρεσε να αποφασίσει, είναι «θυσιάστε την Ελλάδα». Βγάλτε δηλαδή έξω από την Schengen την μόνη χώρα που ακολουθεί πιστά την πανευρωπαϊκή συνθήκη του Δουβλίνου.
Η τρέλα αυτού του παρόντος γεωπολιτικού σκηνικού είναι πέραν οιουδήποτε χαρακτηρισμού. Απλά καταδεικνύει την βαθιά σαθρότητα, και των ευρωπαϊκών θεσμών αλλά και των ευρωπαϊκών ηγεσιών που υλοποιούν αυτούς τους σαθρούς και κακοσχεδιασμένους θεσμούς.
Και φυσικά αυτό το παρόν γεωπολιτικό σκηνικό δεν πρέπει, δεν νοείται, να υπάρχει σαν αυτοκαλούμενο προοδευτικό και κοινωνικό πολιτικό σχήμα, και το απώτερο μέλλον θα αποδείξει ότι δεν μπορεί ούτε να υπάρχει.