Το ΔΝΤ εξακολουθεί να υποστηρίζει ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο, όπως διέγνωσε από την πρώτη στιγμή το 2010, αλλά αντί να επιβάλει αυτήν του την βαθιά τεχνογνωστική του εμπειρία στην ηγεσία της Ευρωζώνης, διατάσσει μία συνεχιζόμενη καταστροφική στρατηγική λιτότητας στην ελληνική οικονομία, για να πληρωθούν οι δανειστές.
Η απίστευτη υποκρισία της γερμανοκρατούμενης Ευρωζώνης καταφέρνει να επιβάλλει την παρουσία του ΔΝΤ στον συνεχιζόμενο βιασμό της ελληνικής κοινωνίας, την ίδια στιγμή που χαλαρά και απολύτως ήρεμα αρνείται να ακούσει και να ακολουθήσει την συμβουλή του ΔΝΤ, παρόλο που υποτίθεται ότι το έχει απόλυτη ανάγκη σαν τον μόνο παράγονταφερέγγυας τεχνογνωσίας σε ζητήματα «διάσωσης» χρεοκοπημένων κρατών.
Πριν πέντε χρόνια, το ΔΝΤ απαίτησε το άμεσο κούρεμα του ελληνικού χρέους, σύμφωνα με τους κανόνες του καταστατικού του, όταν εκλήθη από την Μέρκελ, επιτακτικά, να διαγνώσει και να «διασώσει» την οικονομία της Ελλάδας. Η Γερμανία και η Γαλλία αρνήθηκαν οιοδήποτε κούρεμα για να σώσουν τις εγχώριες τράπεζες του, οι οποίες, ανάμεσα τους κρατούσαν σχεδόν το μισό δημόσιο χρέος της Ελλάδας. Χρέος που επειδή ήταν ιδιωτικό και υπαγόταν ολοκληρωτικά στη δικαιοδοσία του ελληνικού δικαίου, μπορούσε σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο να διαγραφεί πλήρως από το Έλληνα πρωθυπουργό της εποχής εκείνης, έναν κάποιον Γιωργάκη, με μία απλή νομοθεσία στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Εάν εφαρμοζόταν τότε η συμβουλή του ΔΝΤ, εάν εφαρμοζόταν τότε ο τραπεζικός κανονισμός που επέβαλε η Γερμανία σε όλη την Ευρωζώνη τρία χρόνια αργότερα, όταν οι τράπεζες της είχαν σωθεί από την «διάσωση» της Ελλάδας, τότε η ελληνική κυβέρνηση θα κούρευε το δημόσιο χρέος κατά την συμβουλή του ΔΝΤ, και η Γερμανία και η Γαλλία θα αναγκαζόντουσαν να στηρίξουν τις τράπεζες του που κατείχαν ελληνικό χρέος, αναγκάζοντας τους φορολογούμενους τους να πληρώσουν τον λογαριασμό.
Αντί αυτού το ΔΝΤ υπέγραψε σαν φερέγγυος σύμβουλος της «διάσωσης» της Ελλάδας, ότι το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, για το οποίο η χώρα είχε τάχιστα αποκλειστεί από τις χρηματοπιστωτικές αγορές, δεν ήταν η μη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, δηλαδή η defactoχρεοκοπία του ελληνικού κράτους, παρά μετονόμασε το πρόβλημα, με απόλυτα ψευδή διάγνωση, σαν έλλειψη ρευστότητας, και επέβαλε την περίφημη πιστωτική κάρτα του Βαρουφάκη στο ελληνικό κράτος, μέσω των μνημονίων, με την οποία πιστωτική κάρτα, η Ελλάδα, εδώ και πέντε χρόνια χρεώνεται για να συντηρεί τα χρέη που χρωστάει. Και παραδόξως πως, το χρέος μεγαλώνει αντί να μικραίνει. Πολύ παράξενο αυτό.
Για να δικαιολογήσει το ΔΝΤ την εγκληματικά ψευδή διάγνωση του προβλήματος της ελληνικής οικονομίας, σκαρφίστηκε και ένα μυθικό πολλαπλασιαστή, στο ένα τέταρτο του μεγέθους που βασικά έπρεπε να ήταν, έτσι ώστε, το μνημονιακό σχέδιο να φαινότανε στα χαρτιά ότι βγαίνει, για να ακολουθήσει η ιστορική κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας κάτω από την φερέγγυα θεραπεία του έμπειρου ΔΝΤ. Ο βασικός σύμβουλος του ΔΝΤ, που φυσικά υπέγραψε το αρχικό σχέδιο, δεν άντεξε, και αναγκάστηκε να ομολογήσει το «λάθος» που έκανε ο οργανισμός κάτω από την επιστημονική του επιτήρηση, δύο τρία χρόνια μετά.
Ο Πόντιος Πιλάτος, άκουσε τις κατηγορίες εναντίον του Χριστού, και τις απαντήσεις του Θεανθρώπου, και αποφάνθηκε μεν ότι ήταν αθώος, αλλά αποφάσισε δε, να αφήσει τους συμπολίτες του Χριστού να τον καταδικάσουν σε θάνατο. Εντελώς παρομοίως, το ΔΝΤ καλέστηκε να εξετάσει το πρόβλημα της Ελλάδας, και αποφάνθηκε ότι ήταν μία χρεοκοπημένη χώρα πριν πέντε χρόνια, αποφάσισε όμως, να εισακούσει τις διαταγές της Γερμανίας και της Γαλλίας, και να διαγνώσει εσκεμμένα λάθος το πρόβλημα της σαν θέμα ρευστότητας, καταδικάζοντας έτσι την ελληνική οικονομία στον βάραθρο της αποικίας χρέους στον οποίο και βυθίζεται κάθε χρόνο και πιο πολύ. Το εξωτερικό χρέος της χώρας σπάει συνεχώς ρεκόρ, ενώ το εσωτερικό της χρέος, έχει εκτοξευθεί στο πολλαπλάσιο μέσα στα πέντε χρόνια της κρίσης, και έχει πια αγγίξει το ποσό των 200 δις ευρώ, όπως παρουσίασε το κανάλι ΜΕΓΑ σήμερα.
Πέντε χρόνια αργότερα, το ΔΝΤ παίζει ακόμα τον ρόλο του Πιλάτου στην ιστορική τραγωδία της χώρας μας. Αποφαίνεται ακόμα μία φορά, ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, και ότι ή πρέπει να γίνει κούρεμα, ή πρέπει να επιβληθούν, ακόμα μία φορά, εξουθενωτικά μέτρα λιτότητας, για να μη «χρεοκοπήσει» η Ελλάδα, και επισήμως, σύμφωνα με τους κανόνες του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, την στιγμή που στην πραγματικότητα η ελληνική οικονομία είναι χρεοκοπημένη εδώ και πέντε χρόνια, και όχι μόνο.
Φυσικά, η Γερμανία και η Γαλλία, αλλά και σύσσωμη η Ευρωζώνη, αρνείται ένα κούρεμα. Και το ΔΝΤ, στο πνεύμα του Πόντιου Πιλάτου, νίπτει τα χέρια του, και απαιτεί άμεσα βαριά λιτότητα, αποσύροντας τους υπαλλήλους του από τις Βρυξέλλες λίαν επιδεικτικά, και βασικά αντιγράφοντας, ή μάλλον αντιπροσωπεύοντας τον κ. Σόιμπλε, στην θέση του εκτελεστή, θέση που ο Σόιμπλε δεν μπορεί να παίξει πιά, για λόγους εθνικής ευθιξίας, και φυσικά για λόγους χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Η Τρόικα ήταν πάντα και παραμένει μία τέλεια σχεδιασμένη και εκτελεσμένη υπηρεσία χρηματοπιστωτικής κυριαρχίας πάνω σε διάφορα άμοιρα κράτη του Ευρώ.
Δεν είναι «διάσωση» αυτή μίας χρεοκοπημένης χώρας. Είναι ένας συνεχιζόμενος οικονομικός και γεωπολιτικός βιασμός, που σπρώχνει την χώρα σε πλήρη ανέχεια, μέχρι το παντελές ξεπούλημα ή την καταστροφή.
Και παρακαλώ τους αγαπητούς αναγνώστες να μη μου προσφέρουν σχόλια του είδους, «εμείς φταίμε και καλά να πάθουμε». Μία Ευρωζώνη, μία Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν ποδοπατάει μία χώρα στην ώρα της μεγαλύτερης ανάγκης της, αλλά της προσφέρει μία πραγματική βοήθεια για αναστήλωση. Αντί αυτού, της πρόσφερε μία πιστωτική κάρτα, ώστε να διασωθούν όλες οι ευρωπαϊκές τράπεζες πάνω στις πλάτες του ελληνικού λαού.
Αυτή είναι η Ευρωζώνη που ο λαός της Ελλάδας προτιμάει κατά 80%. Τι να πει κανείς παρά ότι το Σύμπαν είναι τρελό, κακό, ψυχρό και ανάποδο. ΄
Έτσι, η Ελλάδα παραμένει με ένα «βιώσιμο» χρέος, αφού το λέει ακόμα και ο Σόιμπλε….Αλλά περί αυτού του θέματος περισσότερα σε προσεχές άρθρο.